вазелі́н

[фр. vaseline, ад ням. Was(ser) = вада + гр. elaion = алей]

мазь, якую атрымліваюць з нафтавага масла і вуглевадародаў (выкарыстоўваецца ў медыцыне, касметыцы, тэхніцы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

веласі́т

(лац. velocitas = хуткасць)

нафтавае масла для змазвання механізмаў, што робяць вялікую колькасць абаротаў з невялікай нагрузкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Bútter

f - ма́сла (напр., каровіна)

~ aufs Brot schmíeren [stréichen*] — нама́зваць ма́сла на хлеб

◊ álles in (béster) ~ — разм. усё ў по́ўным пара́дку, усё ідзе́ як па ма́сле

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дава́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. што. Закончыць узважванне чаго‑н. Даважыць апошнія мяшкі з насеннем.

2. чаго. Важачы што‑н., дадаць пэўную колькасць для поўнай вагі. Даважыць масла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́та, ‑ы, ж.

Від шматгадовых травяністых раслін і паўкустоў сямейства рутавых з жоўтымі кветкамі і лісцямі, у якіх змяшчаецца эфірнае масла. Старыя магілы пазарасталі рутаю, чабром і мятаю. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Палі́та, полі́та ’гліняны паліваны гаршчок для масла’ (Сл. Брэс.; З нар. сл., палес.). Субстантываваная форма залежнага дзеепрыметніка на ‑т‑ ад паліць ’паглузараваць’ < ліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́сленіца, ма́сленка, ма́сьлінка, ма́сліна, ма́сляна ’свята провадаў зімы, аднесенае царквою на нядзелю перад вялікім постам’, ’прывольнае добрае жыццё’ (ТСБМ, БелСЭ; драг., КЭС; паўд.-усх., КЭС). Укр. ма́сниця, ма́сляниця, масляна, рус. масленица, ма́сляница, ма́сленая, ма́сляная, ст.-рус. масленица, масляница, масленая недѣля ’масляніца’. Усходнеславянскае. Утварылася ў выніку намінацыі са ст.-слав. словазлучэння ⁺масльнаꙗ седьмица. Сюды ж маслінка ’страва з тварагу і масла, якую ядуць на масленіцу’ (віц., Хрэст. дыял.). Да ма́сла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

угаці́ць, угачу, угаціш, угаціць; зак., што ў што.

1. Выкарыстаць для гачэння, укласці ў гаць.

2. Разм. Зрасходаваць усё або вялікую колькасць чаго‑н. Угаціць усё масла ў адзін кацёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

butter​1 [ˈbʌtə] n. ма́сла;

bread and butter хлеб з ма́слам

♦

look as if butter wouldn’t melt in one’s mouth infml прыкі́двацца ціхо́няй

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фотаге́н

(ад гр. phos, -otos = святло + -ген)

уст. мінеральнае масла, атрыманае перагонкай нафты, смалы, якое ўжывалася для асвятлення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)