conditional

[kənˈdɪʃənəl]

1.

adj.

умо́ўны; зале́жны (ад не́чага)

2.

n., Gram.

умо́ўны сказ, лад або́ злу́чнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Дакла́дна ’дакладна’ (БРС). Укр. докла́дно ’тс’. Можна думаць, што гэта запазычанне з польск. dokładnie ’тс’ (але з пераафармленнем марфалагічнага тыпу на ўсх.-слав. лад). Параўн. дакла́дны, дакла́днасць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Lébensart

f -, -en

1) лад [спо́саб] жыцця́

2) паво́дзіны; ве́тлівасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zigéunerhaft

1.

a цыга́нскі

2.

adv на цыга́нскі лад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дэмакраты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Заснаваны на дэмакратыі, які ажыццяўляе дэмакратыю. Дэмакратычны лад. Дэмакратычная рэспубліка. Дэмакратычныя пераўтварэнні.

2. Уст. Уласцівы шырокім слаям працоўнага люду; просты. Дэмакратычнае выхаванне. Дэмакратычныя манеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́цца, куецца; незак.

1. Паддавацца каванню, коўцы. Распалены метал добра куецца.

2. Зал. да каваць.

•••

Не куецца, а плешчацца — не ідзе на лад, атрымліваецца не так, як трэба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэмперава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тэмпераваць.

2. у знач. прым. З дакладна вызначанай колькасцю тонаў і іх суадносінамі па вышыні. Тэмпераваны інструмент. Тэмпераваны музычны лад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Арыента́цыя. У сучаснай форме замацавалася пад рускім уплывам; раней зафіксавана форма оръентацыя, якая адлюстроўвае, магчыма, польскі ўплыў (Яруш.). Крыніцай слова, аформленага на славянскі лад, з’яўляецца франц. orientation ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэмакраты́чны

1. демократи́ческий;

д. лад — демократи́ческий строй;

2. демократи́чный, демократи́ческий;

д. спо́саб жыцця́ — демократи́чный (демократи́ческий) о́браз жи́зни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

інтана́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Рытміка-меладычны лад мовы, чаргаванне павышэнняў і паніжэнняў тону голасу пры вымаўленні.

Пытальная і.

Апавядальная і.

2. Харакгар вымаўлення, які выражае пачуцці таго, хто гаворыць.

Сардэчная і.

Аратарскія інтанацыі.

3. Дакладнае па вышыні выкананне ўсіх музычных гукаў.

Фальшывая і.

|| прым. інтанацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)