перазда́ць, ‑здам, ‑здасі, ‑здасць; ‑здадзім, ‑здасца, ‑здадуць; зак., што.

1. Здаць у карыстанне што‑н. нанава, на іншых умовах або каму‑н. другому. Пераздаць зямлю ў арэнду. Пераздаць пакой.

2. Разм. Здаць экзамен, залік паўторна, яшчэ раз. А мне ўспамінаецца, як некалі Барыс усё скардзіўся, што яму цяжка даецца матэматыка. Я ж казаў, што невялікая бяда і пераздаць адзін прадмет і ні ў якім выпадку не трэба кідаць вучобу ў машынабудаўнічым тэхнікуме. Мыслівец.

3. Здаць, раздаць нанава (карты).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plummet

[ˈplʌmɪt]

1.

n.

1)

а) гі́рка грунтва́гі

б) грузі́ла (вуды́)

2) грунтва́га f.

2.

v.

1) кі́даць, апуска́ць (у ва́дкасьць)

2) ху́тка па́даць (пра прэсты́ж)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fillip

[ˈfɪlɪp]

1.

v.t.

1) пстры́каць

2) кі́даць

3) узбуджа́ць, пабуджа́ць; ажыўля́ць

2.

v.i.

дава́ць пстры́чку

3.

n.

1) пстры́чка f.

2) узбуджа́льнік -а m. (апэты́ту)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

glamor

[ˈglæmər]

1.

n.

1) прыва́бны, спаку́сьлівы чар; тае́мная захапля́льнасьць

2) ча́ры pl. only

2.

v.t.

1) зачаро́ўваць, заваро́жваць; ачаро́ўваць; палані́ць; прыва́бліваць

2) кі́даць ча́ры, зачаро́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Буркалы ’вочы’ (КЭС). Відаць, запазычанне з рус. бу́ркалы ’выпучаныя вочы’. Параўн. рус. бу́ркалки ’мыльныя бурбалкі’; гл. яшчэ Бернекер, 102; Праабражэнскі, 1, 54; Фасмер, 1, 245. Не пераконвае Шанскі, 1, Б, 232: рус. бу́ркалы < бу́ркать ’кідаць’ (буркать взгляд — кидать взор). Хутчэй проста ад рус. дыял. бу́ркать ’глядзець’ (бу́ркать глазами).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́шыць ’пры сяўбе абазначаць саломай месца, дзе ўпала апошняе зерне, каб другі раз не кідаць зерня на тое ж месца’; ’абстаўляць, вызначаць дарогу зімой’ (Нас.). Да вяха́ 1 (гл.). Параўн. таксама рус. прэйл. (Латв. ССР) ве́шить ’ставіць веткі, калі сеюць, абазначаючы вузкія палосы засеянага поля’, укр. вішити ’вяшыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каме́ньчык м. памянш. Stéinchen n -s, -;

◊

кі́даць каме́ньчыкі ў чый-н. агаро́д Séitenhiebe áusteilen, ánzüglich wérden, Ánspielungen máchen;

гэ́та каме́ньчыкі ў мой агаро́д diese Ánspielungen gélten mir; das gilt mir, das geht gégen mich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

schnéllen

1.

vt

1) кі́даць

2) разм. ашу́кваць, кра́сці

2.

vi (s)

1) падско́кваць

2) спружы́ніць

3)

mit den Fíngern ~ — пстры́каць па́льцамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bomb

[bɑ:m]

1.

n.

1) бо́мба f.

2) Figur. нечака́нае здарэ́ньне, пры́края неспадзе́ўка

3) Geol. вялі́кая ма́са ля́вы, вы́кінутая з вулька́ну

2.

v.

бамбі́ць, бамбава́ць, кі́даць бо́мбы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

throw

[Өroʊ]

1.

v.t. threw, thrown, throwing

1) кі́даць; шпурля́ць

to throw a ball — кі́нуць мя́чык

to throw a stone at —

а) шпурну́ць ка́менем у каго́

б) Figur. асуджа́ць, закіда́ць каму́, кіда́ць ка́мень у не́чы агаро́д

2) скіда́ць

His horse threw him — Яго́ны конь скі́нуў яго́

3) кі́даць

to throw a man into prison — пасадзі́ць чалаве́ка ў турму́

Throw some clothes on — Накі́нь што на сябе́

4) кі́даць, уво́дзіць

to throw a person into confusion — прыве́сьці чалаве́ка ў замяша́ньне, зьбянтэ́жыць

5) скіда́ць

A snake throws its skin — Вужа́ка скіда́е ску́ру

6) зьвіва́ць, скру́чваць у ні́ткі (шоўк)

7) informal ла́дзіць, арганізо́ўваць

to throw a party — зла́дзіць вечары́нку

2.

v.i.

кі́даць

How far can you throw? — Як далёка ты мо́жаш кі́нуць?

3.

n.

1) кі́даньне n., кідо́к -ка́ m.

2) далёкасьць кідка́

3) шаль -я, ша́лік -а m.; лёгкая накі́дка або́ по́крыўка на кана́пу

•

- throw a glance

- throw a monkey wrench into

- throw away

- throw cold water on

- throw in

- throw oneself at

- throw open

- throw out

- throw up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)