Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Буркалы ’вочы’ (КЭС). Відаць, запазычанне з рус.бу́ркалы ’выпучаныя вочы’. Параўн. рус.бу́ркалки ’мыльныя бурбалкі’; гл. яшчэ Бернекер, 102; Праабражэнскі, 1, 54; Фасмер, 1, 245. Не пераконвае Шанскі, 1, Б, 232: рус.бу́ркалы < бу́ркать ’кідаць’ (буркать взгляд — кидать взор). Хутчэй проста ад рус.дыял.бу́ркать ’глядзець’ (бу́ркать глазами).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ве́шыць ’пры сяўбе абазначаць саломай месца, дзе ўпала апошняе зерне, каб другі раз не кідаць зерня на тое ж месца’; ’абстаўляць, вызначаць дарогу зімой’ (Нас.). Да вяха́1 (гл.). Параўн. таксама рус.прэйл. (Латв. ССР) ве́шить ’ставіць веткі, калі сеюць, абазначаючы вузкія палосы засеянага поля’, укр.вішити ’вяшыць’.
3) Geol. вялі́кая ма́са ля́вы, вы́кінутая з вулька́ну
2.
v.
бамбі́ць, бамбава́ць, кі́даць бо́мбы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
throw
[Өroʊ]1.
v.t. threw, thrown, throwing
1) кі́даць; шпурля́ць
to throw a ball — кі́нуць мя́чык
to throw a stone at —
а) шпурну́ць ка́менем у каго́
б) Figur. асуджа́ць, закіда́ць каму́, кіда́ць ка́мень у не́чы агаро́д
2) скіда́ць
His horse threw him — Яго́ны конь скі́нуў яго́
3) кі́даць
to throw a man into prison — пасадзі́ць чалаве́ка ў турму́
Throw some clothes on — Накі́нь што на сябе́
4) кі́даць, уво́дзіць
to throw a person into confusion — прыве́сьці чалаве́ка ў замяша́ньне, зьбянтэ́жыць
5) скіда́ць
A snake throws its skin — Вужа́ка скіда́е ску́ру
6) зьвіва́ць, скру́чваць у ні́ткі (шоўк)
7) informal ла́дзіць, арганізо́ўваць
to throw a party — зла́дзіць вечары́нку
2.
v.i.
кі́даць
How far can you throw? — Як далёка ты мо́жаш кі́нуць?
3.
n.
1) кі́даньне n., кідо́к -ка́m.
2) далёкасьць кідка́
3) шаль -я, ша́лік -а m.; лёгкая накі́дка або́ по́крыўка на кана́пу
•
- throw a glance
- throw a monkey wrench into
- throw away
- throw cold water on
- throw in
- throw oneself at
- throw open
- throw out
- throw up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
агаро́дм. огоро́д;
◊ а. гарадзі́ць — огоро́д городи́ть;
кі́даць каме́ньчыкі ў а. — (чый) кида́ть ка́мешки в огоро́д (чей);
пусці́ць казла́ ў а. — погов. пусти́ть козла́ в огоро́д;
сямёра варо́т і ўсе ў а. — погов. се́меро воро́т и все в огоро́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэ́рава, ‑а, н.
1.Разм. Бруха, жывот. Нядоўга думаючы, .. [насарог] схіліў галаву ўбок і запусціў два страшэнныя рагі ў чэрава мастадонта.Маўр.Дзікі кабан павольна выходзіць з ляснога гушчару і брыдзе па чэрава ў снезе.Колас.
2. Унутраная частка жывата чалавека, жывёлы. Развіццё плода ў чэраве маці.//перан.; чаго. Унутраная частка чаго‑н. Тумілін адчыніў вузкія дзверцы і знік у чэраве электрапечы.Савіцкі.Васіль Малюк зноў адчыніў топку і з нейкай упартай метадычнасцю пачаў кідаць у яе ненажэрнае чэрава паліва.Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)