дзяўбці́ несов.

1. (о птицах) клева́ть;

дз. корм — клева́ть корм;

2. (делать углубление ударами) долби́ть;

не́дзе ўве́рсе дзя́цел дзёўб кару́ — где́-то вверху́ дя́тел долби́л кору́;

3. перен., разг. (говорить одно и то же) долби́ть, тверди́ть;

◊ дз. сваё — долби́ть своё;

дз. адно́ і то́е ж — долби́ть одно́ и то́ же

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Папа́с ’месца, дзе пасецца жывёла; паша; прыпынак у дарозе з мэтай пакарміць коней, падсілкавацца і адпачыць’ (ТСБМ, Яруш.), попа́с ’тс’ (ТС), ’падножны корм’, папа́ска ’падкормка ў дарозе’ (ТСБМ, Янк. 2). Нулявы і з суф. ‑к‑ дэрыват ад дыял. папасці́ < пасці ’папасвіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БАЦВІ́ННЕ,

надземная раслінная маса агароднінных, кармавых і тэхн. коранеклубняплодаў. У свежым і сіласаваным выглядзе выкарыстоўваецца на корм с.-г. жывёле: пераважна буйн. раг. жывёле (10—15 кг за суткі), у невял. колькасці свінням і авечкам. Бацвінне бульбы з-за наяўнасці ў ім шкоднага хім. рэчыва — саланіну — даюць абмежавана; нельга скормліваць яго цяжарнай жывёле і маладняку.

т. 2, с. 360

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

харч

(тат. charć, тур. harć, ад ар. harg)

1) тое, што спажываюць, чым жывяцца; прыпасы ежы;

2) корм для жывёлы;

3) перан. тое, што з’яўляецца крыніцай роздуму, разважанняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

конь

1. конь, род. каня́ м.;

2. шахм. конь, род. каня́ м.;

ход конём ход канём;

◊

на конь! воен. на ко́ні!;

не в коня́ корм не па кані́ корм;

дарёному коню́ в зу́бы не смо́трят до́ранаму каню́ ў зу́бы не глядзя́ць;

конь на четырёх нога́х, а (да) спотыка́ется погов. конь на чатыро́х нага́х ды і то спатыка́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пітомы 1 ’тоўсты, празмерны, насычаны’ (Булг.). Дзеепрыметнік залежнага стану цяп. часу ад пітаць (гл.), ст.-бел. nu- томь < *pitafi ’карміць, гадаваць, выхоўваць’. Да нітавацца (гл.).

◎ Пітомы 2, у словазлучэнні пітома горла ’стрававод’ (Сл. ПЗБ) — ’горла, праз якое падаецца страва, корм’. Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

karm, ~u

м.

1. корм;

2. перан. кніжн. пажыва; пажытак;

karm dla duszy — пажытак для душы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кармі́цца, кармлю́ся, ко́рмішся, ко́рміцца; незак.

1. Есці, атрымліваць корм; насычацца.

Коні кормяцца на лугах.

2. чым і без дап. Мець за сродак для пражыцця; харчавацца.

Чапля корміцца рыбай.

К. сваёй працай.

3. чым, з чаго, на што. Здабываць сродкі для існавання, пражыцця.

К. паляваннем.

|| зак. пакармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 1 знач.) і пракармі́цца, -кармлю́ся, -ко́рмішся, -ко́рміцца (да 3 знач.); наз. прако́рм, -у, м. (да 3 знач.) і пракармле́нне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зялёны в разн. знач. зелёный;

~ная раке́та — зелёная раке́та;

з. мох — зелёный мох;

з. авёс — зелёный овёс;

~ныя насаджэ́нні — зелёные насажде́ния;

з. падле́так — зелёный юне́ц;

○ ~нае мы́ла — зелёное мы́ло;

~ная ма́са — зелёная ма́сса;

з. гаро́шак — зелёный горо́шек;

з. канве́ер — зелёный конве́йер;

з. корм — зелёный корм;

з. чай — зелёный чай;

◊ ~ная ву́ліца — зелёная у́лица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́льба

(польск. bulba, ад ням. Bolle = клубень, цыбуліна або лац. bulbus = цыбуліна)

1) агародная расліна сям. паслёнавых;

2) падземныя клубні гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як харч, корм і сыравіна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)