вы́пешчаны вы́пестованный, вы́холенный; хо́леный;

в. конь — вы́холенная ло́шадь;

~ныя ру́кі — хо́леные ру́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запражны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для запрэжкі, які ходзіць у запрэжцы. Запражны конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нерассядла́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога не рассядлалі, не паспелі рассядлаць. Нерассядланы конь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлыга́цца, ‑аецца; зак.

Вызваліцца ад вяроўкі, якой быў залыганы; развязацца. Конь разлыгаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыбкі́,

У выразе: на дыбкі (разм.) —

1) на заднія ногі (стаць, падняцца).

Конь спалохаўся і на дыбкі;

2) перан. не згадзіцца з чым-н., рэзка запратэставаць.

Усё скончылася б добра, ды Габрусь на дыбкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масць, -і, мн. -і, -е́й, ж.

1. Колер шэрсці ў жывёл.

Конь гнядой масці.

2. Частка калоды ігральных карт, якая адрозніваецца колерам і формай ачкоў.

Званковая м.

◊

Усіх масцей (неадабр.) — розных відаў, напрамкаў, поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Rássepferd

n -(e)s, -e паро́дзісты конь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Réitpferd

n -(e)s, -e верхавы́ конь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rénnpferd

n -(e)s, -e скакавы́ конь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schecke

f -, -n рабы́ [пярэ́сты] конь, раба́я [пярэ́стая] каро́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)