гемацытабла́сты

(ад гемацыты + -бласты)

клеткі крывятворных органаў чалавека і пазваночных жывёл, з якіх утвараюцца эрытрацыты і лейкацыты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідро́іды

(ад гідра- + -оід)

прадаўгаватыя вузкія клеткі з тонкімі, скошанымі перагародкамі, па якіх вада рухаецца ў расліне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ксантафо́ры

(ад гр. ksanthos = жоўты + -фор)

ярка афарбаваныя жоўтыя пігментныя клеткі скуры ніжэйшых пазваночных і некаторых беспазваночных.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

лафатры́хі

(ад гр. lophos = пучок + thriks, -ichos = валасы)

бактэрыі з пучком жгуцікаў на адным з канцоў клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

меланафо́ры

(ад гр. melas, -anos = чорны + -фор)

пігментныя клеткі ў амфібій, размешчаныя ў эпідэрмісе і ўласна скуры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мікрагаме́ты

(адмікра- + гаметы)

мужчынскія палавыя клеткі ў спаравікоў, звычайна рухомыя і больш дробныя, чым жаночыя (параўн. макрагаметы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

міэлацы́ты

(ад міэла- + -цыты)

клеткі крывятворнай тканкі касцявога мозгу, з якіх утвараюцца ўсе формы зярністых лейкацытаў (гранулацытаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пнеўмато́ракс

(ад гр. pneumon = лёгкае + торакс)

скапленне паветра ў поласці плеўры ў выніку пашкоджання сценак грудной клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БАЗАФІ́ЛЫ,

1) клеткі, якія маюць у пратаплазме зярністыя структуры, што афарбоўваюцца асн. фарбавальнікамі (адсюль назва). Тэрмінам «базафілы» абазначаюць адзін з відаў зярністых лейкацытаў (базафільныя гранулацыты) крыві (у норме базафілаў у чалавека 0,5 — 1% ад усіх лейкацытаў), таксама адзін з відаў клетак пярэдняй долі гіпофіза.

2) Арганізмы, што аддаюць перавагу шчолачным субстратам і шчолачнаму асяроддзю.

т. 2, с. 218

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВІТА́ЛЬНАЯ АФАРБО́ЎКА,

прыжыццёвая афарбоўка, гістафізіялагічны метад даследавання функцыян. асаблівасцей раслінных і жывёльных клетак увядзеннем у жывы арганізм ці ў кавалачкі тканкі адносна няшкодных фарбавальнікаў. Для вітальнай афарбоўкі выкарыстоўваюць кіслыя (трыпанавы сіні, літыевы кармін) і асн. (нейтральны чырвоны, метылавы сіні і інш.) фарбавальнікі. Характар і інтэнсіўнасць вітальнай афарбоўкі вызначае стан клеткі ці тканкі.

т. 4, с. 199

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)