sailor
[ˈseɪlər]
1.
n.
1) мара́к -а́ m.
2) матро́с -а m.
3) матро́ска f. (ша́пка без брыля́)
2.
adj.
матро́скі
a sailor collar — матро́скі каўне́р
•
- good sailor
- poor sailor
- bad sailor
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
postawić
зак. паставіць;
postawić kołnierz — паставіць (падняць) каўнер;
postawić pod zarzutem — абвінаваціць;
postawić na nogi — паставіць на ногі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дра́пацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Мець прывычку драпаць. [Ленка] ужо ўмела смяяцца, хапаць за валасы, за нос, драпацца. Шамякін. // Тое, што і драпаць 1. Лапкі драпаліся, на твар наліпала павуцінне, за каўнер сыпалася ігліца. М. Ткачоў.
2. Скрэбці, драпаць па чым‑н. з мэтай пранікнуць куды‑н. Сабака драпаецца ў дзверы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расшпілі́ць, ‑пілю, ‑піліш, ‑піліць; зак., што.
Раз’яднаць што‑н. зашпіленае. Расшпіліць паліто. □ Нешта перашкодзіла старому гаварыць, ён задыхнуўся, расшпіліў каўнер. Бажко. Я расшпіліў кабуру, дастаў браўнінг і стрэліў у гадзюку. Мікуліч. // Вызваліць, раскрыць засцежку (гаплікі, гузікі і пад.), каб раз’яднаць зашпіленае. Заслонаў сеў за стол, расшпіліў гузікі кажушка і загаварыў. Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адлупі́ць I сов.
1. (отделяя, снять кору, шелуху) отлупи́ть;
2. разг. оторва́ть;
ён мне каўне́р ~пі́ў — он мне воротни́к оторва́л
адлупі́ць II сов., разг. (побить) отколоти́ть, отлупи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ла́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
1. Тое, што і лата 1. Кароткі кажушок, які некалі меў белы колер, цяпер быў зямліста-шэры, аблеплены латкамі рознай велічыні, гатунку і формы. Колас.
2. Пра што‑н. невялікага памеру. [Цётка Куліна:] — Ці ж гэта аўчына, што з яе каўнер выкраіш. Латка адна. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
панабіва́цца сов. (о многих, о многом, во множестве)
1. в разн. знач. наби́ться;
~ва́лася наро́ду — наби́лось наро́ду;
~ва́лася сне́гу за каўне́р — наби́лось сне́га за во́рот;
2. (навязаться) напроси́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Schlips
m -es, -e га́льштук
den ~ bínden* [ábbinden*, úmbinden*] — завяза́ць [развяза́ць, надзе́ць] га́льштук
◊ j-n am ~ kríegen — разм. узя́ць каго́-н. за каўне́р
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм.
1. Глядзець, паглядваць; шукаць каго‑, што‑н. вачамі. Ядвіся зыркала вачамі — то на маці, то на Хрысціну, гатовая вось-вось умяшацца ў спрэчку. Пестрак. Джвучка таптаўся ў парозе, зашпільваў каўнер кашулі і зыркаў вачамі па сценах, — шукаў сваю вопратку. Пташнікаў.
2. Ярка, асляпляльна бліскаць. Школа зыркала электрычнымі агнямі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непрые́мна,
1. Прысл. да непрыемны.
2. безас. у знач. вык. Аб пачуцці незадаволенасць засмучэння, прыкрасці, якое адчувае хто‑н. Непрыемна было на душы ў брыгадзіра. Кавалёў. Капала з лісцяў, і, калі кропля пападала за каўнер, было непрыемна. Гурскі. Базыль нічога не адказаў — яму было непрыемна, што пра яго сварку з бацькам ужо ведаюць. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)