трансфе́рт
(фр. transfert, ад лац. transferre = пераносіць, пераводзіць)
1) перавод замежнай валюты або перадача золата з адной краіны ў другую;
2) юр. перадача права ўладання імяннымі каштоўнымі паперамі (акцыямі) другой асобе;
3) абмен насельніцтвам паміж дзяржавамі на падставе міжнароднага пагаднення, аўтаматычнае змяненне грамадства.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
áusmünzen
vt
1) вырабля́ць мане́ты (з золата і г.д.)
2) атры́мліваць вы́гаду (з чаго-н.)
etw. für séine Zwécke ~ — выкарысто́ўваць што-н. у сваі́х мэ́тах
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lust
[lʌst]
1.
n.
1) пра́га f. (по́мсты, гро́шай); ця́га, схі́льнасьць f.
2) прагаві́тасьць, пра́гнасьць, сква́пнасьць f.
3) юр -у m.
2.
v.
пра́гнуць
A miser lusts after gold — Скна́ра пра́гне зо́лата
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
про́бны, ‑ая, ‑ае.
1. Прыгатаваны або ўзяты на пробу (у 1 знач.), прызначаны для праверкі. Пробная партыя гавару. Пробныя духі. // Які служыць, робіцца для праверкі, пробы. — Колькі спатрэбіцца часу на падрыхтоўку новых фрэз?.. — Першыя пробныя можна зрабіць хутка. Кулакоўскі. З экспедыцыяй .. [Аляксей Іванавіч] паехаў і сам, каб наглядаць за бурэннем пробных шчылін. Шахавец.
2. Які мае пробу (у 3 знач.). Пробнае золата.
•••
Пробны камень гл. камень.
Пробны шар гл. шар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
precious
[ˈpreʃəs]
1.
adj.
1) кашто́ўны; бясцэ́нны
precious stones — кашто́ўныя камяні́
precious metals — высакаро́дныя мэта́лы (зо́лата, пла́ціна, серабро́)
2) ве́льмі дарагі́ (і пра асо́бу)
2.
adv., informal
ве́льмі
precious little money — ве́льмі ма́ла гро́шай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
басма́
(цюрк. basma)
1) пласцінка з партрэтам хана, якая ў час татара-мангольскага нашэсця выдавалася як вярыцельная грамата;
2) тонкія лісты з золата, серабра або медзі з выціснутымі малюнкамі, якія даўней выкарыстоўваліся як упрыгожанні.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
лігату́ра 1, ‑ы, ж.
Спец. Дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў расплаўлены метал або сплаў для надання яму пэўных уласцівасцей. // Прымесь медзі ці волава да золата, серабра або плаціны для надання ім большай цвёрдасці.
[Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
лігату́ра 2, ‑ы, ж.
Спец.
1. Абазначэнне адным пісьмовым знакам дзвюх ці больш літар.
2. Знак у выглядзе дугі, які звязвае дзве аднолькавыя ноты.
[Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
лігату́ра 3, ‑ы, ж.
Спец. Нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі. Налажыць лігатуру. Зняць лігатуру.
[Сярэднелац. ligatura — сувязь ад лац. ligare — звязваць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блішча́ць несов. блесте́ть, блиста́ть, сверка́ть; сия́ть; (отсвечивать — ещё) лосни́ться;
б. гу́зікі — блестя́т (сверка́ют, сия́ют) пу́говицы;
во́чы б. — глаза́ блестя́т (сверка́ют, сия́ют);
штаны́ б. — брю́ки лосня́тся;
◊ не ўсё то́е зо́лата, што блішчы́ць — посл. не всё то зо́лото, что блести́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
намы́ць сов., в разн. знач. намы́ть; (белья — ещё) настира́ть;
н. мно́га по́суду — намы́ть мно́го посу́ды;
рака́ намы́ла во́дмель — река́ намы́ла о́тмель;
н. плаці́ну — намы́ть плоти́ну;
н. зо́лата — намы́ть зо́лота;
намы́ла цэ́лую ку́чу бялі́зны — намы́ла (настира́ла) це́лую ку́чу белья́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
эмба́рга
(ісп. embargo)
1) забарона на ўвоз у краіну ці вываз за яе межы золата або іншаземнай валюты, асобных відаў тавараў, напр. зброі;
2) затрыманне суднаў і грузаў, якія належаць іншай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)