іне́рцыя

(лац. inertia = нерухомасць, бяздзейнасць)

1) уласцівасць цела захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя прычына не выведзе яго з гэтага стану (напр. ляцець па інерцыі);

2) перан. вяласць, бяздзейнасць, коснасць (напр. і. мыслення, і. быту).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

цярпе́нне, ‑я, н.

1. Здольнасць цярпець (у 1 знач.), стойка пераносіць жыццёвыя нягоды, нястачу. Жыццё без цемры і цярпення, А ў ясным сонцы, як у байцы, Для ўсіх вякоў і пакаленняў Збудуеш, дыктатура працы. Купала. Жыла .. [Агрыпіна] ціха, нібы адпачываючы ад вялікай цяжкай дарогі, поўнай цярпення і ўсякіх зняваг. Пестрак.

2. Здольнасць доўгі час займацца чым‑н. адным; уменне захоўваць вытрымку, самавалоданне ў чаканні патрэбных вынікаў. Вывесці з цярпення. □ Дзед меў да сецей нахіленне, А вудзіць — не: не меў цярпення І не любіў наогул вуды. Колас. Трэба з сталі каваць, гартаваць гібкі верш, Абрабіць яго трэба з цярпеннем. Багдановіч.

•••

Цярпенне лопнула — вытрымка скончылася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

neutral [ˈnju:trəl] adj.

1. нейтра́льны; бесстаро́нні;

a neutral country нейтра́льная краі́на;

neutral waters нейтра́льныя во́ды;

a neutral opinion непрадузя́ты по́гляд;

be/remain neutral захо́ўваць нейтралітэ́т

2. нейтра́льны, безува́жны, безудзе́льны (пра голас, позірк, адносіны)

3. нейтра́льны, няя́ркі, спако́йны (звыч. пра колер)

♦

meet on neutral ground/territory сустрака́цца на нейтра́льнай паласе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wármhalten

* аддз. [warm hálten*] vt захо́ўваць чыю́-н. прыхі́льнасць

sich (D) ~ — разм. не свары́цца з кім-н., не псава́ць адно́сіны з кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

берагчы́

1. (сцерагчы, пільнаваць) hüten vt; bewáchen vt;

2. (захоўваць) (áuf)bewáhren vt; verwáhren vt, áufheben* vt; spáren vt (назапашваць, збіраць);

берагчы́ таямні́цу das Gehéimnis wahren;

3. (засцерагаць) schónen vt, bewáhren vt (ад чаго-н. vor D);

берагчы́ свае сі́лы séine Kräfte schónen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ВО́СТРАЎСКАЕ ПАГАДНЕ́ННЕ 1392.

Заключана 5 жн. ў маёнтку Вострава каля г. Ліда паміж польск. каралём і вял. князем літ. Ягайлам і князем гарадзенскім (гродзенскім) і трокскім Вітаўтам аб перадачы апошняму ўлады ў ВКЛ. Феадалы, незадаволеныя Крэўскай уніяй 1385, аб’ядналіся вакол Вітаўта ў перыяд яго барацьбы з Ягайлам 1389—92, якая скончылася Востраўскім пагадненнем. У Вострава прыбылі Ягайла са сваёй жонкай Ядвігай, Вітаўт, князі з пануючай у ВКЛ дынастыі, бел. і літ. феадалы. Паводле пагаднення Вітаўт прызнаваўся пажыццёвым намеснікам караля і фактычным кіраўніком ВКЛ, хоць без тытула «вялікі князь», а з тытулам князя Літвы. Ён абавязаўся захоўваць вернасць каралю, каралеве і польск. кароне. Вітаўт і феадалы, якія яго падтрымлівалі, змянілі знешнепаліт. арыентацыю на Польшчу, а не на Тэўтонскі ордэн, што дало магчымасць узмацніць цэнтр. ўладу ў ВКЛ.

А.П.Грыцкевіч.

т. 4, с. 276

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

tank

I [tæŋk]

1.

n.

1) бак -а m.

gas tank — бэнзаба́к -а m.; цыстэ́рна f., рэзэрвуа́р -а m.

2) басэ́йн, вадаём -у m. (асаблі́ва шту́чны)

2.

v.t.

уліва́ць у бак, цыстэ́рну; захо́ўваць, трыма́ць у ба́ку, цыстэ́рне

II [tæŋk]

n.

танк -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

свя́та I ср. пра́здник м.; пра́зднество;

◊ бу́дзе і на на́шай ву́ліцы с. — погов. бу́дет и на на́шей у́лице пра́здник;

калі́ то́е с. бу́дзе — погов. ули́та е́дет, когда́-то бу́дет

свя́та II нареч. свя́то;

с. захо́ўваць па́мяць аб загі́нуўшых барацьбіта́х за свабо́ду — свя́то храни́ть па́мять о поги́бших борца́х за свобо́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Disziplín

f

1) дысцыплі́на

die ~ befólgen — захо́ўваць дысцыплі́ну

die ~ hálten* [wáhren] — падтры́мліваць дысцыплі́ну

die ~ verlétzen [untergráben*] — паруша́ць дысцыплі́ну

2) -, -n прадме́т, (вучэбны, навукі); від спо́рта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэзе́рв

(фр. réserve, ад лац. reservare = захоўваць, зберагаць)

1) запас чаго-н. на ўсякі выпадак;

2) крыніца, адкуль бяруцца новыя сродкі, сілы;

3) частка войск, якая захоўваецца да пэўнага часу і ўводзіцца ў дзеянне па меры змен у баявой абстаноўцы;

4) састаў ваеннаабавязаных, якія прызываюцца ў армію па мабілізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)