Кракта́ць ’выдаваць ціхія адрывістыя гукі, падобныя да крэ‑крэ (пра жаб)’ (ТСБМ). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гукапраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прапускае гукі, шумы. Гукапранікальныя сцены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уто́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак., каму-чаму.

1. Выконваць другую партыю пры спяванні або ігры на музычным інструменце (спец.).

Бас уторыць тэнару.

2. Паўтараць якія-н. гукі.

Лясное рэха ўторыць стуку сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страката́ць, стракачу́, страко́чаш, страко́ча; стракачы́; незак.

Утвараць строкат (пра насякомых, птушак); утвараць рэзкія кароткія і частыя гукі (пра матор, кулямёт і пад.).

Стракаталі конікі.

Сарока стракоча.

Стракатаў аўтамат.

|| наз. страката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wybrzmiewać

незак.

1. сціхаць, змаўкаць (пра гукі);

2. кніжн. гучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wytłumiać

незак.

1. рабіць гукаізаляцыю; глушыць;

2. глушыць; заглушаць (гукі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reflect

[rɪˈflekt]

1.

v.t.

1) адбіва́ць (сьвятло́, цяпло́, гу́кі)

2) адлюстро́ўваць, пака́зваць

3) выка́зваць

The newspaper reflected the owner’s opinions — Газэ́та выка́звала пагля́ды ўла́сьніка

4) ду́маць

2.

v.t.

1) адбіва́цца (пра сьвятло́, цяпло́, гу́кі)

2) адлюстро́ўвацца

3) заду́мвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Куміна́ ’вір каля берага, дзе вада заварочвае ў напрамку, супрацьлеглым цячэнню’ (Яшк.). Няясна. Гіпатэтычна можна дапусціць, што першасным значэннем куміна было ’балота’. Тады да кумкаць (гл.), кумаць (польск. kumać) ’выдаваць гукі кум‑кум (пра жаб)’. Параўн. крактаць, ’выдаваць гукі крэ‑крэ (пра жаб)’ і кратавінне ’дрыгва’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

біяаку́стыка

(ад бія- + акустыка)

раздзел біялогіі, які вывучае гукі, што выдаюць жывёлы, і гукавыя зносіны жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вібры́раваць

(лац. vibrare)

1) знаходзіцца ў стане вібрацыі’, 2) дрыжаць, пералівацца (пра голас, гукі і інш ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)