бычы́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да быка ​1. Бычыная шкура, галава. // Такі, як у быка. Солтыс нешта шаптаў каменданту, немаладому дужаму асадніку з бычынай шыяй. Бажко.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dizzy

[ˈdɪzi]

1.

adj.

ашало́млены

I am dizzy — у мяне́ галава́ кру́ціцца

2.

v.t.

выкліка́ць галавакружэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hotheaded

[,hɑ:tˈhedɪd]

adj.

1) запа́льчывы, ху́ткі на злосьць; “гара́чая галава́” (пра чалаве́ка)

2) неразва́жлівы, імпульсі́ўны; упа́рты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АНТЫФРА́ЗІС (грэч. antiphrasis) у літаратуры, стылістычная фігура, ужыванне слова ў процілеглым, звычайна іранічным, значэнні. Часцей сустракаецца ў сатыр. творах, напр. у байцы К.Крапівы «Мандат» пра асла гаворыцца: «Ну й розум. Вось дык галава!».

т. 1, с. 403

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пустагало́вак ’бесталковы чалавек’ (Жд. 2). Ад пустагало́вы (гл. пусты́: пуста́я галава́), аформлена па прадуктыўнай мадэлі на ‑ак, параўн. пустаду́мак ’неразумны чалавек’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ptasi

птушыны;

~a głowa — птушыная галава;

ptasi mózg — курыныя мазгі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

globus, ~u

м.

1. глобус;

2. разм., жарт. кумпал (галава)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

głowizna

ж.

1. кул. галавізна;

2. пагард. жарт. галава; кумпал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ізакефа́лія

(ад іза- + гр. kehpale = галава)

размяшчэнне галоў на адным узроўні ў рэльефах і жывапісе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кульбі́т

(фр. culbite)

акрабатычны пераварот-перакат наперад з апорай на рукі, галава прыціснута да грудзей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)