corked

[kɔrkt]

adj.

1) заткну́ты; пазатыка́ны; закаркава́ны; зашпунтава́ны (пра бо́чку)

2) (пра віно́) яко́е тхне ко́ркам, сапсава́нае благі́м ко́ркам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grape

[greɪp]

n.

1) вінагра́д -у m. (лаза́, я́гады)

2) цёмны фіяле́тава-чырво́ны ко́лер

3) вінагра́дны сок; віно́ n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прымяша́ць сов., прям., перен. примеша́ть;

п. вады́ ў віно́ — примеша́ть воды́ в вино́;

мяне́ да гэ́тай спра́вы ~ша́лі — меня́ к э́тому де́лу примеша́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

muszkatel, ~u

м.

1. мускатнае віно;

2. бат. пеларгонія; герань (Pelargonium L’Herit.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інжы́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства тутавых; фігавае дрэва, смакоўніца.

2. ‑у. Салодкі мясісты плод гэтага дрэва; фіга, смоква, вінная ягада. / у знач. зб. У гэты час старая служанка прынесла віно і драўляную талерку з сушаным інжырам і рознымі яшчэ прысмакамі. Самуйлёнак.

[Перс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэстара́н, ‑а, м.

Добра абсталяваная сталовая (звычайна з музыкай, танцамі), дзе можна заказаць дарагія стравы, закускі, напіткі, віно. Зранку — тут рабочая сталоўка, Вечарам — шахцёрскі рэстаран. Аўрамчык. — Я таксама віншую, — урачыста сказаў Заранік, — і без усякіх адкладаў уношу прапанову: зайсці ў рэстаран і адзначыць гэты знамянальны дзень. Хадкевіч.

[Фр. restaurant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпсава́ць

1. с.-г. (глебу) gípsen vt, mit Gips düngen;

2. (віно) mit Gips klären;

3. мед éingipsen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

weaken [ˈwi:kən] v.

1. слабе́ць; аслабля́ць; зніжа́ць эфекты́ўнасць;

weaken wine with water разбаўля́ць віно́ вадо́ю

2. вага́цца; паддава́цца, здава́цца (пад уплывам, націскам і да т.п.)

3. зніжа́цца (пра цэны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ві́нніца ’вінакурня’ (Нас., КТС, Карл.), укр. ви́нниця, рус. смал., кур., сіб. винница, ст.-рус. винница ’тс’ (з XVII ст.). Узнікла шляхам семантычнага пераносу з вінніца ’вінаграднік’; ’месца на вінаградніку, дзе гналі віно (гарэлку)’. Ст.-бел. винница ’вінаграднік, вінаград’ запазычана з польск. winnica (Булыка, Запазыч., 64; Карскі, Труды, 310).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schlúrfen

vt

1) (гу́чна) сёрбаць, глыта́ць; усмо́ктваць, паця́гваць (віно)

2) удыха́ць (чыстае паветра)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)