state4 [steɪt] v.
1. заяўля́ць, фармулява́ць;
state one’s views выка́зваць свой по́гляд;
state an account дава́ць справазда́чу
2. канстатава́ць, сцвярджа́ць
3. дакла́дна вызнача́ць; устана́ўліваць;
at stated intervals праз вы́значаныя праме́жкі ча́су;
work at hours stated працава́ць у прызна́чаны час;
a stated salary цвёрды акла́д
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
chorus
[ˈkɔrəs]
1.
n., pl. -ruses
1) хор -у m.
2) музы́чная кампазы́цыя для хо́ру
3) прыпе́ў -ву, рэфрэ́н -у m.
2.
v.t.
1) пяя́ць, гавары́ць у адзі́н го́лас
2) выка́зваць зго́ду
•
- in chorus
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sigh
[saɪ]
1.
v.i.
1) уздыха́ць
2) уздыха́ць, сумава́ць, тужы́ць
She sighed for home and friends — Яна́ тужы́ла па до́ме і па сябро́х
2.
v.t.
выка́зваць узды́хам
3.
n.
узды́х -у m., уздыха́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
блішча́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; ‑шчым, ‑шчыце; незак.
1. Свяціцца роўным слабым святлом. Воўчым вокам акно ў цемры ночы блішчыць. Колас. // Адсвечваць роўным, слабым светам (пра гладкую, роўную або нацёртую, начышчаную паверхню). Здалёк матава-срэбным люстрам у цёмна-кучаравых, мазаічных рамках блішчыць рака. Нікановіч. Блішчаць на сонцы наваксаваныя боты. Колас.
2. Свяціцца, часта ад якога‑н. пачуцця (пра вочы). Па-асабліваму.. блішчаць яго [хворага] вочы. Бядуля. Чорныя вочы Цыганка шчасліва блішчалі, смуглявы твар яго ўвесь свяціўся радасцю. Шчарбатаў.
•••
Блішчаць вачамі — маўкліва прасіць, выказваць просьбу, жаданне позіркам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мару́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
Рабіць што‑н. вельмі павольна, доўга не пачынаць якой‑н. справы. — Ідзі да брыгадзіра, запражы каня ды толькі не марудзь. Гроднеў. Каб паправіць становішча, трэба было хутчэй укараняць усе прапановы рабочых. А Булай чамусьці зноў марудзіў. Шыцік. // перан. Выказваць нерашучасць, быць нерашучым; муляцца. — Ёсць у мяне і больш складаная работа, але вельмі небяспечная. — сказаў Былінскі. — Якая? — Спецыяльная, — марудзіў з адказам Былінскі. — Рызыкаваць трэба. Гурскі. — Адчыняйце [веснічкі], дзядзька Іван, — падганяў Богдан Бобрыка, калі той марудзіў, пераступаючы з нагі на нагу. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыць, рыю, рыеш, рые; незак., што.
1. Капаць, раскопваць што‑н. рыхлае, сыпкае (лычом, рылам). Кабан рые павольна і заложна, усё болей і болей углыбляючыся ў зямлю. Колас. // Капаючы, даставаць што‑н. з зямлі; вырываць. Рана ўстане [дзядзька], а дзік, вялікі, як капіца сена, ужо рые бульбу. Карпюк.
2. Вымаючы, выкідаючы зямлю, рабіць паглыбленне, яму (пра жывёл). [Віктар:] — Калі .. [барсукі] рыюць сабе норы, значыцца, яны маглі і нават павінны былі і тут прарыць. Маўр.
•••
Носам рыць (груб.) — выказваць сваю незадаволенасць кім‑, чым‑н., пагарду да каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
beánstanden
vt пярэ́чыць; пратэстава́ць (супраць чаго-н.), выка́зваць незадавальне́нне (з прычыны чаго-н.); падава́ць рэклама́цыю (на што-н.)
das ist zu ~ — гэ́та выкліка́е пярэ́чанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bezéigen
1.
vt высок. пака́зваць, выяўля́ць, выка́зваць
Éhre ~ — зрабі́ць го́нар
Fréude ~ — ра́давацца, це́шыцца
2.
(sich) паказа́ць сябе́
(якім-н.)
sich tápfer ~ — паказа́ць сябе́ храбрацо́м
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паша́на ж
1. Éhre f -; (павага) Áchtung f -; Hóchachtung f (высокая);
быць у паша́не hóchgeschätzt [ángesehen] sein;
2. (ушанаванне) Éhrenbezeigung f -, -en, Éhrenerweisung f -, -en, Éhrung f -, -en;
выка́зваць паша́ну каму-н j-m Éhre bezéigen [erwéisen*, zóllen];
кні́га паша́ны Éhrenbuch n -(e)s, -bücher;
выка́званне глыбо́кай паша́ны Húldigung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
signify
[ˈsɪgnɪfaɪ]
v., -fied, -fying
1) зна́чыць, азнача́ць
“Oh!” signifies surprise — “О!” азнача́е зьдзіўле́ньне
2) выка́зваць, дава́ць знак
He signified his consent with a nod — Ён вы́казаў сваю́ зго́ду кіўко́м галавы́
3) мець вагу́ або́ значэ́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)