raving

[ˈreɪvɪŋ]

1.

adj.

1) ашале́лы, у ста́не тры́зьненьня

2) informal надзвыча́йны, выда́тны

2.

n.

тры́зьненьне, шал -у m.

the raving of a dictator — шал дыкта́тара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

patént

разм. выда́тны, хва́цкі

ein ~er Kerl — малайчы́на; хлапе́ц хоць куды́

er ist ímmer ~ gekléidet — ён заўсёды элега́нтна апра́нуты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

примеча́тельный (заслуживающий внимания) ва́рты ўва́гі; (знаменательный) знамяна́льны; (характерный, показательный) характэ́рны, паказа́льны; (интересный) ціка́вы; (выдающийся) выда́тны; (замечательный) надзвыча́йны;

примеча́тельный факт ва́рты ўва́гі (ціка́вы, знамяна́льны) факт;

примеча́тельные ли́ца ціка́выя (выда́тныя, прыме́тныя) асо́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

great [greɪt] adj.

1. infml ве́льмі до́бры, выда́тны; цудо́ўны;

be great at smth. уме́ць выда́тна рабі́ць што-н.;

He’s great at chess. Ён выдатна гуляе ў шахматы;

I feel great today! Я адчуваю сябе сёння цудоўна!

2. вялі́кі, выда́тны, слы́нны;

great composers of the past выда́тныя кампазі́тары міну́ўшчыны

3. вялі́зны, веліза́рны

4. : a great deal, a great many шмат, мно́га;

He has travelled a great deal. Ён шмат падарожнічаў.

5. : greatgrandchild пра́ўнук;

great-grandchildren пра́ўнукі;

great-granddaughter пра́ўнучка;

great-grandfather пра́дзед;

great-grandmother праба́бка;

great-grandson пра́ўнук

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

высокі, ‑ая, ‑ае.

1. Вялікі, працяглы знізу ўверх; проціл. нізкі. Высокі дом. ▪ На парозе паказаўся высокі стары ў цёмнай кашулі,.. з люлькаю ў зубах. Якімовіч. Велізарны, высокі, ясна асветлены зал быў перапоўнены. Самуйлёнак. Над намі шушукаюцца высокія гордыя хвоі. Бядуля. // Які знаходзіцца на значная вышыні над узроўнем мора. Высокая мясцовасць. Высокія горы.

2. Значна большы за сярэднюю норму. Высокія тэмпы развіцця. Высокі ўраджай. Высокая тэмпература. ▪ Напярэдадні майскага свята механічны цэх.. узяў самыя высокія абавязацельствы. Шыцік.

3. Добры па якасці; выдатны. Высокае майстэрства. Высокая культура. Высокая тэхніка.

4. Выдатны па свайму значэнню, вельмі важны; пачэсны, шаноўны. Высокая ўзнагарода, пасада. Высокі гонар. Высокі госць.

5. Поўны глыбокага значэння, незвычайны па свайму зместу. Высокія ідэі. Высокая мэта. ▪ Напоўнены сэрцы Пачуццём высокім; Нас гордасць шугае Патокам глыбокім. Колас.

6. Вытанчаны, рафінаваны. Высокае мастацтва. Высокая культура.

7. Тонкі, рэзкі (пра гукі). Высокі голас. Высокая нота. ▪ З дынаміка пачуліся перарывістыя гукі: то высокія, то нізкія. Шыцік. З кузні ляцеў звон сухі, высокі. Пташнікаў.

•••

Высокі стыль — стыль, уласцівы ўрачыстай паэзіі, прозе.

Высокія шыроты — шыроты, далёкія ад экватара, блізкія да полюсаў.

Птушка высокага палёту гл. птушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

classic

[ˈklæsɪk]

1.

adj.

1) клясы́чны

2) найле́пшы, найбо́льшы, даскана́лы, выда́тны

2.

n.

1) кля́сык -а m.

2) спэцыялі́ст у клясы́чнай філялёгіі

3) твор высо́кай я́касьці

•

- the classics

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

eminent

[ˈemɪnənt]

adj.

1) выда́тны; высо́капаста́ўлены (асо́ба)

2) незвыча́йны, асаблі́вы, рэ́дкі

a man of eminent fairness — надзвы́чай сумле́нны чалаве́к

3) высо́кі; узвы́шаны

4) узьня́ты, узьне́сены (над усі́м і́ншым)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

erháben

a

1) узвы́шаны, ве́лічны, высакаро́дны

über etw. ~ sein — быць вышэ́й чаго́-н.

2) вы́пуклы, рэлье́фны

ein ~er Geist — выда́тны ро́зум

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

неви́дный

1. няба́чны; (неприметный) непрыме́тны, разг. непрыкме́тны;

2. (незначительный) разг. нязна́чны; (не выдающийся) не выда́тны;

неви́дная до́лжность невялі́кая паса́да;

3. (невзрачный на вид) разг. несамаві́ты; непрыго́жы;

неви́дный из себя́ несамаві́ты (непрыго́жы) з вы́гляду;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

splendid [ˈsplendɪd] adj.

1. пы́шны, бага́ты, раско́шны;

a splendid palace раско́шны пала́ц;

a splendid gift шчо́дры падару́нак;

a splendid sight ве́лічнае відо́вішча

2. dated ве́льмі до́бры, выда́тны, цудо́ўны; надзвыча́йны;

a splendid talent бліску́чы та́лент;

a splendid idea цудо́ўная ідэ́я;

have a splendid time цудо́ўна право́дзіць час

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)