піпе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Шкляная трубачка з гумавым наканечнікам, пры дапамозе якой набіраюць вадкасць і выпускаюць па каплях.

[Ад фр. pipette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыцячы́, ‑цячэ; ‑цякуць; пр. прыцёк, ‑цякла, ‑ло; зак.

З’явіцца, апынуцца дзе‑н., сцёкшы, выцекшы адкуль‑н. (пра вадкасць, паветра). Вада прыцякла ў лагчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэктыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Зрабіць (рабіць) рэктыфікацыю чаго‑н.; ачысціць (ачышчаць) вадкасць ад прымесей паўторнай перагонкай. Рэктыфікаваць спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапаўня́ць, дапо́ўніць ergänzen vt (чым-н durch A); hinzúfügen аддз vt; áuffüllen vt (вадкасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лі́нуць

1. (выліць вадкасць) áusgießen* vt, áusschütten vt;

2. (пацячы) strömen vi (h, s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

му́тны

1. (пра вадкасць) trübe, getrübt;

2. (пацямнелы) matt, glánzlos;

3. перан getrübt, verschléiert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

струме́ніцца ríeseln vi, rínnen* vi (s) (пра вадкасць); strömen vi (s) (пра паветра, святло)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акуну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

Апусціць у вадкасць на кароткі час.

А. у ваду галаву.

|| незак. акуна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. акуну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ніся; незак. акуна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узлі́ць, узалью́, узалье́ш, узалье́; узальём, узальяце́, узалью́ць і -лію́, -ліе́ш, -ліе́; -ліём, -ліяце́, -лію́ць; узлі́ў, -ліла́, -ло́; узлі́; узлі́ты; зак., што і чаго.

Лінуць якую-н. вадкасць на паверхню чаго-н.

У. алей на патэльню.

|| незак. узліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлябта́ць, хлябчу́, хле́бчаш, хле́бча; хлябчы́; незак., што.

1. Піць, чарпаючы вадкасць языком (пра некаторых жывёлін).

Кот хлебча малако.

2. Піць прагна, у вялікай колькасці (разм.).

Х. ваду.

Х. гарэлку.

|| зак. вы́хлебтаць, -бчу, -бчаш, -бча; -бчы; -бтаны.

|| наз. хлябта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)