przekładać

незак.

1. перакладваць, перакладаць;

przekładać z miejsca na miejsce — перакладаць з месца на месца;

2. перакладаць (на іншую мову);

3. kogo/co nad kogo/co аддаваць перавагу каму/чаму перад кім/чым;

przekładać poezję nad prozę — цаніць паэзію больш, чым прозу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cześć

ж.

1. пашана; павага;

na czyją ~ — у гонар каго; у знак павагі (пашаны) да каго;

2. гонар;

człowiek bez czci i wiary — чалавек без гонару і сумлення;

oddawać cześć — аддаваць пашану; ушаноўваць;

obraza czci — абраза гонару;

cześć! — прывітанне!; пакуль! (пры развітанні)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dawać

незак.

1. даваць;

dawać komu łapówkę (dawaćkomu w łapę) — даваць хабар (у лапу) каму; падмазваць; цюку ў руку;

dawać koncert — даваць канцэрт;

dawać słowo — даваць слова; абяцаць;

dawać sobie radę z ... —даваць сабе рады; спраўляцца;

dawać za wygraną — здавацца;

2. аддаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Wäsche

f -, -n

1) бялі́зна

~ wéchseln — мяня́ць бялі́зну

2) мыццё

es ist ~, wir háben (gróße) ~ — у нас мыццё

etw. in [zur] ~ gében* — аддава́ць што-н. у пра́льню

◊ wasch déine éigene ~ — ≅ не су́нься [не лезь] не ў свае́ спра́вы

séine schmútzige ~ vor állen Léuten wáschen* — ≅ выно́сіць сме́цце з ха́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

kick

[kɪk]

1.

v.

1) дава́ць вы́сьпятка наго́й; брыка́цца

2) аддава́ць (пра стрэ́льбу)

3) Sport забіва́ць гол

4) informal пярэ́чыць; не згаджа́цца; супраціўля́цца

to kick about (around) informal –

а) валя́цца, ляжа́ць не на ме́сцы

б) абіва́цца бяз спра́вы

2.

n.

1) уда́р наго́ю, брыка́ньне

2)

а) адда́ча f. (стрэ́льбы)

б) рапто́ўны во́стры штуршо́к

3) informal пратэ́ст -у m.

a kick against authority — пратэ́ст супро́ць нача́льства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

смала́, ‑ы; мн. смо́лы, смол; ж.

1. Ліпкі пахучы сок, які выдзяляецца хваёвымі і некаторымі іншымі раслінамі. Свеціць сонца. Смала Пацякла дзе-нідзе Па хваёвых ствалах. Бядуля. У пакойчыку было цёпла, ціха, утульна. Пахла смалою свежага дрэва. Колас.

2. Цёмнае вязкае з непрыемным пахам арганічнае рэчыва, якое ўтвараецца пры сухой перагонцы дрэва. Мора сіняе прымчыць да нас вадой Бутэльку к берагу, аблітую смалой, Усю ў дробных ракаўках і ціне. Багдановіч. [Максім:] «Бацькава чайка — старая: смалы і часу на канапачанне спатрэбіцца больш, чым уся яна варта». Брыль. Дзям’ян Хрысцюк і Тодар Касцецкі з другімі мужчынамі тоўстай «бабай» з бярозавага камля заганялі чорныя, вымазаныя смалою палі. Дуброўскі.

3. Разм. Пра назойлівага, надакучлівага чалавека. Не хацелася .. [Сідараву] аддаваць сваю вушанку чужому хлапцу. Але ж гэты чорны прыстаў... Смала, а не чалавек... Чыгрынаў. — Ну і смала ж ты, — пакруціў галавой стары. — Я ж сказаў, што і табе не варта ведаць. Ляўданскі.

4. Спец. (пераважна мн. смо́лы, смол). Спец. Назва некаторых арганічных рэчываў, якія атрымліваюцца сінтэтычным шляхам і выкарыстоўваюцца ў вытворчасці лапу, пластмасы і для іншых мэт. Сінтэтычныя смолы. Каменнавугальная смала. Тарфяныя смолы.

•••

Шавецкая смала — цёмнае вязкае рэчыва для прасмолкі дратвы.

Ліпнуць смалой гл. ліпнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

áusgeben

*

1.

vt

1) выдава́ць

2) расхо́даваць, выдатко́ўваць

3) аддава́ць (загад); выстаўля́ць (лозунгі)

4) (für j-n) выдава́ць (за, у якасці каго-н.)

er gab ihn für séinen Brúder aus — ён вы́даў яго́ за свайго́ бра́та

2.

(sich)

1.

(für A) выдава́ць сябе́ (за каго-н.)

2) патра́ціцца, выдаткава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schénken

I

vt

1) (па)дары́ць; дарава́ць (жыццё, свабоду)

etw. geschénkt bekómmen* — атрыма́ць што-н. у падару́нак

das würde ich nicht geschénkt néhmen — я гэ́тага і да́рма не вазьму́

j-m Vertráuen ~ — мець [адчува́ць] даве́р’е да каго́-н.

j-m., etw. (D) Beáchtung ~ — аддава́ць [удзяля́ць] ува́гу каму́-н., чаму́-н.

II

vt наліва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

садзі́ць, саджу́, са́дзіш, са́дзіць; незак.

1. каго-што. Запрашаць, дапамагаць або прымушаць заняць якое-н. месца.

С. дзяцей у зале.

С. пасажыраў на параход.

С. авіялайнер (весці на пасадку).

2. каго (што). Змяшчаць куды-н., прымушаючы што-н. рабіць, або знаходзіцца ў якім-н. стане; абмяжоўваць у чым-н.

С. каго-н. за станок.

С. у астрог.

С. квактуху.

С. на дыету.

3. што. Закопваць у зямлю або сеяць з мэтай вырошчвання.

С. бульбу.

С. сад.

4. што. Ставіць у гарачую печ, сушню для выпякання, сушэння.

С. пірагі ў печ.

5. што. Усоўваць, змяшчаць што-н. куды-н.

С. руку ў цеста.

С. фотакартку за рамку (разм.).

6. і без дап. Ужыв. для ўтварэння якога-н. энергічнага дзеяння (разм.).

С. калом па плоце.

С. з ружжа (страляць). З коміна садзіў чорны дым (валіў густымі клубамі).

7. каго-што. Глыбока ўвязнуўшы ў што-н. гразкае, даць завязнуць, засесці.

С. калёсы ў гразь.

8. што. Наносіць, прымацоўваць што-н. на якую-н. паверхню (разм.).

С. плямы.

С. латкі на штаны.

9. што. Марна траціць, расходаваць (разм.).

Няма чаго напрасна с. грошы.

◊

На пасад садзіць —

1) рыхтаваць месца і садзіць на покуце — падчас вяселля;

2) аддаваць замуж.

Пасад садзіць — рассцілаць снапы на таку ў два рады, каласы да каласоў для абмалоту.

Садзіць нос куды, у што (разм., неадабр.) — умешвацца не ў сваю справу.

|| зак. пасадзі́ць, -саджу́, -са́дзіш, -са́дзіць; -са́джаны.

|| наз. паса́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж. (да 1 знач. — пра самалёт або пра размяшчэнне ў вагоне, параходзе і пад. і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

honor, ~u

м.

1. гонар;

słowo ~u — слова гонару;

sprawa ~u — справа гонару;

kwestia ~u — пытанне гонару;

wyjść z ~em — выйсці з гонарам;

2. ~y мн. ушанаванне, пашана, павага;

oddawać honor wojskowe — аддаваць вайсковую пашану; салютаваць;

3. ~y мн. карц. фігуры;

czynić (robić) ~y domu — прымаць гасцей (у якасці гаспадара, гаспадыні)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)