абру́шыць сов.

1. обру́шить; завали́ть;

2. перен. обру́шить;

а. аго́нь на во́рага — обру́шить ого́нь на врага́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загараджа́льны

1. воен. загради́тельный;

з. аго́нь — загради́тельный ого́нь;

2. (служащий защитою) огради́тельный;

~ныя збудава́нні — огради́тельные сооруже́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Féuer

n -s, -

1) аго́нь, по́лымя

~ ánmachen — распалі́ць аго́нь

~ ist áusgegangen — аго́нь пату́х

in ~ geráten* — загарэ́цца

2) пажа́р

3) стральба́

diréktes ~ — стральба́, страляні́на прамо́й наво́дкай

beóbachtetes ~ — аго́нь, які́ карэкці́руецца

~ áuslösen [eröffnen] — адкры́ць аго́нь

4) запа́л, па́лкасць

mit ~ — жва́ва, ажыўлена

◊ ~ und Flámme sein (für A) — захапі́цца (кім-н., чым-н.)

die Hand für j-n [für etw.] ins ~ légen — ≅ даць галаву́ адсе́кчы за каго́-н. [за што-н.]

für j-n durchs ~ géhen* — пайсці́ за каго́-н. у аго́нь і ваду́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schüren

vt

1) мяша́ць (вуголле), раздзьму́хваць (агонь)

2) падбухто́рваць, распа́льваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áuspusten

1.

vt тушы́ць, гасі́ць, задзьму́хваць (агонь)

2.

vi аддыхацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stópfen

1) цырава́ць

2) набіва́ць (люльку)

3)

~! — (каманда) спыні́ць аго́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Зні́чка ’падаючая зорка’ (ТСБМ), ’блукаючы агонь; асоба, што з’яўляецца ненадоўга’ (Нас.). Памянш. назоўнік з суф. ‑к‑а ад зніч (гл.)

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

піратэ́хніка

(ад гр. pyr = агонь + techne = майстэрства)

галіна тэхнікі, звязаная з вырабам гаручых сумесей, сігнальных агнёў, ракет і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

шу́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Адным прыёмам зрабіць што-н.

Ш. вады на агонь.

Шухнуў вобземлю (паваліўся).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Хутка абваліцца, спаўзці, з’ехаць уніз.

Зямля шухнула ў яму.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нечакана настаць, надысці.

Шухнула пацяпленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; незак. (разм.).

1. Ледзь-ледзь трымацца (пра каго-, што-н.).

Дзверы ледзь ліпяць.

2. Пра вельмі слабае праяўленне якіх-н. працэсаў, пра стан заняпаду чаго-н.

Агонь ледзь ліпіць.

◊

Ліпець на валаску (на павуцінцы) (разм.) — быць у вельмі ненадзейным, небяспечным становішчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)