dependent

м.

1. практыкант у адваката або натарыуса;

2. справавод у адваката (натарыуса)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gardłowy

gardłow|y

гарлавы;

~a sprawa — справа жыцця або смерці; вельмі важная справа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

waif [weɪf] n.

1. бяздо́мны чалаве́к; бадзя́га; беспрыту́льнік; беспрыту́льніца

2. кі́нутая (ні чыя) рэч або́ жывёліна;

waifs and strays беспрыту́льныя дзе́ці або́ жывёлы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ашча́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

Грошы або іншыя матэрыяльныя каштоўнасці як прадмет або вынік ашчады.

Гаспадыня заўсёды мела а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клакёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, наняты для апладзіравання артыстам або іх асвістання, каб зрабіць уражанне поспеху або правалу спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клёцкі, -цак, адз. клёцка, -і, ДМ -ццы, ж.

Галушкі з мучнога цеста або дранай бульбы, звараныя ў вадзе або малацэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пюрэ́ нескл., н.

Ежа або прыправа да стравы з працёртай агародніны; наогул працёртая маса з фруктаў, ягад або агародніны.

Бульбяное п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

страхава́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба або ўстанова, якая страхуе сябе або сваю маёмасць.

|| ж. страхава́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цуна́мі, нескл., н.

Гіганцкія разбуральныя хвалі, якія ўзнікаюць на паверхні акіяна ў выніку падводнага землетрасення або вывяржэння падводных або астраўных вулканаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інтэрме́дыя, -і, мн. -і, -дый, ж.

Кароткая п’еса або ўстаўная сцэна, звычайна камічнага зместу, якая выконваецца паміж актамі драматычнага або опернага твора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)