Verbum

мяшча́нства, -а, н.

1. У царскай Расіі: саслоўе мяшчан, мяшчанскае званне.

2. перан. Псіхалогія і паводзіны мешчаніна (у 2 знач.).

|| прым. мяшча́нскі, -ая, -ае.

Мяшчанскія погляды.

Мяшчанскае званне.

заваражы́ць, -ражу́, -ро́жыш, -ро́жыць; -ро́жаны; зак., каго (што).

1. Падзейнічаць загаворамі, чарамі; зачараваць.

З. зубы.

2. перан. Прывабіць сваім хараством.

Музыка заваражыла слухачоў.

|| незак. заваро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

заква́ска, -і, ДМ -ва́сцы, ж.

Рэчыва, якое выклікае закісанне, браджэнне (напр. дрожджы).

З. на цеста.

У іх заўсёды добрая з. (перан.: пра рысы харакгару, закладзеныя выхаваннем, асяроддзем).

замаўча́ць¹, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак. (разм.).

Замоўкнуць, перастаць гаварыць, спяваць, крычаць і пад.

Апавядальнік замаўчаў.

Пісаў пісьмы, а цяпер нешта замаўчаў (перан.: перастаў пісаць).

засме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., што.

1. Забрудзіць смеццем.

З. падлогу.

2. перан. Запоўніць чым-н. непатрэбным, шкодным.

З. мову грубымі словамі.

|| незак. засме́чваць, -аю, -аеш, -ае.

зачэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

1. Прыстасаванне, якім што-н. зачэпліваюць або якое што-н. трымае.

2. перан. Прычына, падстава.

З. для сваркі.

дары́ць, дару́, до́рыш, до́рыць; до́раны; незак. каму-чаму каго-што.

Даваць у якасці падарунка, аддаваць бясплатна.

Д. кветкі.

Д. сваёй увагай (перан.).

|| зак. падары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны.

вакхана́лія, -і, ж.

1. звычайна мн. У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. перан. Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прым. вакхана́льны, -ая, -ае.

віхо́р¹, -хра́, мн. -хры́, -хро́ў і ві́хар, віхру, мн. віхры, віхраў, м.

Імклівая кругавая плынь ветру.

Снежны в.

В. падзей (перан.). Імчацца віхрам (прысл.).

|| прым. віхравы́, -а́я, -о́е.

выбра́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Той, хто выбраны кім-н.

Дэпутаты Нацыянальнага сходу.

В. лёсу (перан.).

|| ж. выбра́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. выбра́нніцкі, -ая, -ае.