Verbum

кане́чны, -ая, -ае.

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.

Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Тое, што і канцавы.

К. прыпынак.

3. Тое, што і канчатковы (у 2 знач.).

К. вынік.

К. прадукт.

|| наз. кане́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

канёк¹, канька́, мн. канькі́, канько́ў, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

Чытанне вершаў было яго каньком.

Акардэон — мой к.

канёк² гл. канькі.

каніба́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Людаед (кніжн.).

2. перан. Жорсткі, люты чалавек.

|| прым. каніба́льскі, -ая, -ае.

Канібальскія норавы.

кані́кулы, -аў.

Перапынак у занятках, які даецца навучэнцам для адпачынку.

Летнія к.

|| прым. канікуля́рны, -ая, -ае.

К. час.

кані́на, -ы, ж.

Мяса каня.

кані́стра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Бак з герметычнай накрыўкай для бензіну, змазачных масел і пад.

|| прым. кані́стравы, -ая, -ае.

каніфа́с, -у, м.

Лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным тканым малюнкам.

|| прым. каніфа́савы, -ая, -ае.

каніфо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што.

Націраць каніфоллю.

К. смык.

|| зак. наканіфо́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

каніфо́ль, -і, ж.

Жаўтавата-чырвонае смалістае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў якасці клеявога і ізаляцыйнага матэрыялу ў прамысловасці, а таксама для націрання смычкоў струнных інструментаў.

|| прым. каніфо́льны, -ая, -ае.