Verbum

канды́цыя, -і, ж. (спец.).

Норма, якасць, якім павінна адпавядаць прадукцыя.

Давесці да адпаведнай кандыцыі.

|| прым. кандыцы́йны, -ая, -ае.

Кандыцыйнае насенне.

кандыцыяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Апарат для кандыцыяніравання паветра.

|| прым. кандыцыяне́рны, -ая, -ае.

кандыцыяні́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Прывесці (прыводзіць) у адпаведнасць з пэўнымі нормамі, патрабаваннямі.

К. паветра.

|| наз. кандыцыяні́раванне, -я, н.

кандэля́бр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Падсвечнік для некалькіх свечак, а таксама падстаўка-свяцільня для электрычных лямп, звычайна ў выглядзе свечак.

|| прым. кандэля́бравы, -ая, -ае.

кандэнсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., што (спец.).

Падвергнуць (падвяргаць) кандэнсацыі.

К. пару.

К. энергію.

|| зак. таксама скандэнсава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны.

|| наз. кандэнсава́нне, -я, н.

кандэнса́т, -у, М -са́це, м. (спец.).

Прадукт, які атрымліваецца ў выніку кандэнсацыі (у 1 знач.).

Газавы к.

|| прым. кандэнса́тны, -ая, -ае.

кандэнса́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыбор для кандэнсацыі чаго-н.

К. па́ры.

|| прым. кандэнса́тарны, -ая, -ае.

кандэнса́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Пераход рэчыва з газападобнага стану ў вадкі або крышталічны.

К. пары.

2. Накапленне ў вялікай колькасці.

К. энергіі.

|| прым. кандэнсацы́йны, -ая, -ае.

кане́чнасці, -ей, адз. кане́чнасць, -і, ж.

Рукі і ногі ў чалавека, а таксама органы руху ў жывёл.

Верхнія канечнасці.

Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

кане́чне.

1. пабочн. сл. Само сабой зразумела, без сумнення.

Я, к., нічога не ведала.

2. прысл. Абавязкова, што б ні здарылася.

К. я не паеду ў вёску.

3. часц. Так, вядома. — Ці маеце ахвоту падарожнічаць? — К!