наадсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адсыпаючы адкуль‑н., насыпаць нейкую колькасць чаго‑н. Наадсыпаць для сябе ягад з усіх кошыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навысяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Высечы нейкую колькасць чаго‑н. Хлопчык пасек лазы, навысякаў колля і змайстраваў.. добры будан. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адліваючы або зліваючы ў адно месца, наліць нейкую колькасць чаго‑н. Назліваць вяршкоў з малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нападго́ртваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Падгарнуць, падграбці ў якое‑н. месца многа чаго‑н. Нападгортваць жару. Нападгортваць сена да стога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.

1. што. Выпрасаваць добра, акуратна. Напрасаваць сукенку.

2. чаго. Выпрасаваць нейкую колькасць чаго‑н. Напрасаваць бялізны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

У друкарскай справе — вярстаючы, дадаць, падагнаць да чаго‑н. звярстанага. Падвярстаць некалькі радкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце, ‑даюць; зак., чаго і без дап.

Разм. Даць каму‑н. многа чаго‑н. Панадаваць падарункаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панато́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Натаптаць, наслядзіць у многіх месцах.

2. чаго. Натаптаць многа чаго‑н. Панатоптваць сена ў мяхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскі́двальнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца раскідваннем чаго‑н. Раскідвальнік сена.

2. Прыстасаванне для раскідвання чаго‑н. Механічны раскідвальнік угнаенняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імкну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; незак.

1. Хутка рухацца, накіроўвацца куды-н.; старацца трапіць куды-н., быць дзе-н. або стаць кім-н.

Ручаі імкнуцца да ракі.

І. ў Парыж.

Усёй душой і. да сябра.

2. Настойліва дамагацца чаго-н., старацца дасягнуць чаго-н.

І. да свабоды.

І. да міру.

3. перан. Адчуваць цягу да каго-, чаго-н.

І. да авіятараў.

|| наз. імкне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)