звар’яце́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў розум, псіхічна хворы. З. чалавек. Крычыць нібы з.

2. Безразважны, раз’юшаны (разм.). З. ад злосці, ён біў посуд.

|| наз. звар’яце́ласць, -і, ж. (да 2 знач.; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

злачы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чалавек, які робіць або зрабіў злачынства. Ваенны з. (асоба, якая ў ходзе вайны робіць злачынства супраць чалавецтва).

|| ж. злачы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

ка́рлік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек вельмі малога росту.

2. Пра рэч, прадмет і інш. вельмі малога памеру. Сасна-к. Дзяржава-к.

|| прым. ка́рлікавы, -ая, -ае. Карлікавыя дрэвы. Карлікавае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

лесаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чалавек, які жыве ў лесе, займаецца паляваннем (разм.).

2. У міфалогіі: чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе і наводзіць жахі як нячыстая сіла, лясун.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

добразычлівы, ✂, ж. (кніжн.).

  1. Які жадае людзям дабра, прыхільна адносіцца да іншых.

    • Д. чалавек.

  2. Які выражае сваёй сутнасцю прыхільнасць, спагаду.

    • Добразычлівыя словы.

|| наз. добразычлівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

заядлы, ✂ (разм.).

  1. Які надта прыахвоціўся да чаго-н., заўзяты.

    • З. курэц.

  2. Які вядзецца, выконваецца з асаблівай упартасцю, зацяты.

    • Заядлая спрэчка.

  3. Злосны, задзірысты.

    • З. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сімпатыя, ✂, ж.

  1. Прыхільнасць, ласкавыя, цёплыя адносіны да каго-, чаго-н.

    • Адносіцца да каго-н. з вялікай сімпатыяй.

  2. Любімы чалавек (разм.).

    • Сёння сустрэў сваю сімпатыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вернападда́ны, ✂, м. (уст.).

Чалавек, які захоўвае вернасць манарху.

|| ж. вернападданая, ✂.

|| прым. вернападданніцкі, ✂.

  • Вернападданніцкія пачуцці (таксама ўвогуле пра адданасць уладзе, правячай вярхушцы; іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

даміно​2, нескл., н.

Маскарадны касцюм у выглядзе плашча з рукавамі і капюшонам, а таксама чалавек у такім касцюме.

  • Апрануты ў д.
  • Д. ў масцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дапытлівы, ✂.

  1. Які імкнецца ўсё зразумець, пазнаць.

    • Гэта быў д. чалавек.

  2. Праніклівы, здольны многае заўважыць, прадбачыць.

    • Д. розум.
    • Абвесці дапытлівым позіркам пакой.

|| наз. дапытлівасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)