Пачоска ’цяганне за валасы, лупцоўка’’ (Нас.). Да часаць (гл.) у пераносным сэнсе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пачы́м ’чаму, адкуль, як’ (Нас.). З рус. почём, перакладзенага на бел. мову.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перабажа́цца ’перастаць моцна хацець’ (Нас.). Да пера- і бажа́ць ’моцна прасіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́ценко ’танкавата’ (Нас.). Ад по- (гл.) і цепка (гл.), як поцемно, поцесна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́цесна ’цеснавата’ (Нас.). Ад по- (гл.) і цесна (гл.), як поценко, поцемно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пралі́к ’памылка пры лічэнні’ (Нас.). Зваротны дэрыват ад пралічыцца < польск. przeliczyć się.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Праняха́ць ’пусціць на шармака. прапусціць удалы момант, выпадак’ (Нас.). Гл. няхаць, няхаіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Праслі́чны ’прыгожы’ (Нас.). З пра і слічны (гл.), параўн. польск. pześliczny ’прыгожанькі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́спа ’абуджэнне ад сну’ (Нас.). Аддзеяслоўны дэрыват з суф. ‑а ад праспаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прычува́цца ’здавацца, падавацца (па гуку)’ (ТС), ’чуцца’ (Нас.). Да чуваць, чуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)