umbilical cord

1) пупаві́на f. (і ў жывёліны)

2) электры́чны ка́бель, які́ адлуча́ецца пры вы́пуску раке́ты ў ко́смас

3) Figur. мо́цная прывя́занасьць, злучэ́ньне, праця́г

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lunge

[lʌndʒ]

1.

n.

1) скок упе́рад, вы́пад -у m. (пры фэхтава́ньні)

2) уда́р -у m. (мячо́м, ша́бляй)

2.

v.i., v.t.

нане́сьці ўда́р, зрабі́ць вы́пад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whereby

[hwerˈbaɪ]

adv., conj.

пры дапамо́зе чаго́; чым; як

There is no other way whereby he can be saved — Няма́ нія́кага і́ншага спо́сабу яго́ вы́ратаваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fission

[ˈfɪʃən]

n.

1) расшчапле́ньне n., падзе́л, распа́д на ча́сткі

2) Biol. размнажэ́ньне шля́хам дзяле́ньня кле́так

3) Phys., Chem. расшчапле́ньне а́тамнага ядра́ пры я́дзернай рэа́кцыі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

go without

абыхо́дзіцца без чаго́

it’s a go — Зго́да (пры таргава́ньні)

it’s no go, informal

а) Не згаджа́юся, Гэ́так ня по́йдзе

б) безнадзе́йна, немагчы́ма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бліц, ‑у, м.

Лямпа для імгненнай моцнай успышкі святла пры фатаграфаванні. У вестыбюлі палаца культуры было людна, зырка ўспыхвалі бліцы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазго́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Спец. Непасрэдны пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага ў газападобны стан (мінаючы вадкую фазу); сублімацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агітпро́п, ‑а, м.

Скарочаная назва аддзелаў агітацыі і прапаганды пры ЦК і мясцовых камітэтах ВКП(б), якая ўжывалася да 1934 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да акапацца. Пехацінцы хутка займалі пры рацэ рубяжы, акопваліся. Мележ.

2. Зал. да акопваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аку́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад акучыць.

2. у знач. прым. Абгорнуты, абсыпаны зямлёю пры дапамозе акучніка. Акучаная бульба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)