Verbum

накася́к, прысл.

1. Коса, убок ад прамога кірунку.

Дарога ішла н.

2. Пра хуткую, нядбайную работу.

Так-сяк, накасяк, абы не па-людску (прыказка).

жлу́кта, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -кце, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў (разм.).

Пра таго, хто многа п’е.

замухры́шка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -шцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -шак (разм., пагард.).

Пра неахайнага, непрыгляднага чалавека.

засе́дзець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіць; -джаны; зак., што.

Пра насякомых, птушак: забрудзіць экскрэментамі што-н.

Мухі заседзелі акно.

|| незак. засе́джваць, -ае.

засячы́ся і засе́кчыся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сячэ́цца; засе́кся, -клася; зак.

Пра каня: на хаду параніць адной нагой другую.

|| незак. засяка́цца, -а́ецца.

двухтыднёвы, -ая, -ае.

1. Які жыве, існуе, працягваецца два тыдні.

Двухтыднёвыя парасяты.

Д. адпачынак.

2. Які выходзіць раз у два тыдні (пра перыядычныя выданні).

дзіклі́вы, -ая, -ае (разм.).

1. Які дзічыцца, саромеецца людзей, асабліва чужых.

Дзіклівае дзіця.

2. Недаверлівы, палахлівы (пра жывёл).

Д. кот.

|| наз. дзіклі́васць, -і, ж.

варката́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ко́ча; незак.

1. Муркаць (пра ката).

2. Утвараць характэрныя для галубоў гукі; буркаваць.

|| наз. варката́нне, -я, н.

гарладзёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., груб.).

1. Той, хто многа крычыць; гарлапан.

2. Пра тое, што раздражняе горла.

Не квас, а г.

аске́пак, -пка, мн. -пкі, -пкаў, м.

1. Востры кавалак чаго-н. разбітага, асколак; трэска.

2. перан. Пра тое, што засталося ад мінулага.

А. часу.