эмігра́цыя, ‑і, ж.

1. Перасяленне з сваёй айчыны ў іншую краіну па эканамічных, палітычных, рэлігійных і інш. прычынах. Мы добра ведаем з біяграфіі У. І. Леніна аб яго вымушанай эміграцыі за мяжу. Каршукоў. Крыўдна, што балюе беглы карнік Каля ўспамінаў дарагіх — Герцэн... Эміграцыя... Друкарні... Песні волі... Песні і сцягі. Панчанка. // Разм. Наогул пераезд у іншы горад ці іншую мясцовасць.

2. Знаходжанне за межамі сваёй айчыны ў выніку такога перасялення. Левандоўскі якраз два дні таму назад вярнуўся з эміграцыі. Карпюк. Знаходзячыся ў эміграцыі, Цётка [Алаіза Пашкевіч] прадаўжала марыць аб звароце на радзіму, каб працягваць рэвалюцыйную работу. Клімковіч.

3. зб. Эмігранты. Частка польскай моладзі ў краі знаходзілася пад уплывам ідэй лідэра польскай эміграцыі Л. Мераслаўскага. Смірноў.

[Ад лац. emigrare — перасяляцца, высяляцца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хотя́

1. союз хоць, хаця́;

он хотя́ и согласи́лся, но не со всем ён хоць (хаця́) і згадзі́ўся, але не з усі́м;

он учи́лся хорошо́, хотя́ ча́сто боле́л ён вучы́ўся до́бра, хоць ча́ста хварэ́ў;

2. част. хоць; (при выражении опасения и пожелания) хаця́;

э́то ви́дно хотя́ бы из таки́х фа́ктов гэ́та віда́ць хоць бы з такі́х фа́ктаў;

ты хотя́ не заболе́й ты хаця́ не захварэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fahrt

f -, -en

1) язда́; пае́здка

2) прае́зд

fréie ~ — бяспла́тны прае́зд

3) ход, ху́ткасць (судна)

auf ~ géhen* — адпра́віцца ў падаро́жжа

in vóller ~ — по́ўным хо́дам

in ~ kómmen* — раз’ю́шыцца, разбушава́цца; нала́дзіцца, увайсці́ ў каляі́ну

in ~ sein — быць у фо́рме, до́бра сябе́ адчува́ць

éine ~ ins Bláue — пае́здка без пэўнай мэ́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flott

1.

a

1) плыву́чы, які́ пла́вае

2) вясёлы; бесшаба́шны

ein ~er Tänzer — до́бры танцо́р

3) ажыўлены

er macht ~e Geschäfte — яго́ спра́вы іду́ць до́бра

2.

adv лі́ха, спры́тна, свабо́дна

~ lében — жыць на шыро́кую нагу́

hier geht es ~ her — тут ве́села, тут банке́т на ўве́сь свет

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Мата́ць, мота́ць, мыта́ць, мота́тэ ’віць, накручваць’, ’махаць’, ’плесці (аб павуку)’, ’хутка ісці, бегчы, уцякаць, неразумна траціць грошы’ (ТСБМ, Бяльк., Яруш., ТС, Сл. ПЗБ), матану́ць ’кінуцца, прамільгнуць’, ’махнуць’ (ТСБМ, Нас., Юрч.), мата́цца ’перашкаджаць, церціся’, ’матляцца’, ’сноўдацца’, ’калыхацца’, ’добра старацца’ (Нас., Бяльк., Растарг., ТС), мотну́цца, мотну́ць ’кінуцца’ (ТС). Укр. мота́ти, мота́тися, рус. мота́ть(ся), ст.-рус. мотатися ’бязладна рухацца’, ’жыць абы-як’, польск. motać (się), н.-луж. motas (se), в.-луж. motać (so), чэш. motati (se), славац. motať (sa), славен. motáti (se), серб.-харв. мо̀тати (ce), макед. мота (се), балг. мотая (се), ц.-слав. мотати сѧ. Прасл. motati (sę), аснова якога mot‑ чаргуецца з met‑, параўн. ст.-слав. мести ’кінуць’, літ. mèsti ’тс’. Прасл. motati ўтворана так, як літ. matúoti ’тс’, ’мераць’, роднасным да якога з’яўляецца matarúoti ’махаць’, ’матаць’, ст.-грэч. μόθος ’гарачы бой’, μόθουρα ’ручка вясла’ (Бернекер, 2, 40; Фасмер, 2, 665–666; Скок, 2, 413; Покарны, 732). Махэк₂, 375 разумее форму motati як інтэнсіў на ‑t‑ ад асновы mov‑ (параўн. лац. movēre ’рухацца’) і выводзіць прасл. праформу mov‑ta‑ti, у якой пасля ‑v‑ перад ‑t‑ выпала, а дзеяслоў стаў экспрэсіўным. Бязлай (2, 197) неапраўдана выводзіць і.-е. рэканструкцыю кораня ў выглядзе *menth‑ (Куркіна, Этимология–83, 191).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыве́т ’зварот да блізкага пры сустрэчы’ (ТСБМ; шчуч., Сл. ПЗБ), пріве́тка ’прывітанне’ (Бяльк.), прывітанка ’тс’ (Нік. Очерки); сюды ж дзеясловы прыве́ціць ’прыязна, ласкава сустрэць каго-небудзь, аднесціся да каго-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк., Ян.), прыве́ціцца ’прывітацца’ (чэрв., Сл. ПЗБ), прывіта́ць, прывіта́цца (Мік., Байк. і Некр., Пал., ТСБМ; воран., ашм., ігн., Сл. ПЗБ). Маючы на ўвазе ст.-слав., балг. і ст.-рус. формы, можна выказаць меркаванне аб працягу прасл. *privětiti > *privětъ, якое ў сваю чаргу з’яўляецца прэфіксальным утварэннем ад добра адлюстраванага ў славянскіх мовах прасл. *vět‑ (у другой ступені чаргавання — *vit‑). Укр. привіт ’прывітанне, вітанне’, привіта́ти ’прыняць каго-небудзь, павітацца з кім-небудзь’, привіта́тися ’павітацца’, привіта́ння ’прывітанне, вітанне’, рус. приве́т ’прывітанне’, приве́тить ’даць станоўчы адказ свату жаніха пры першым наведванні нявесты’, привита́тъ ’ветліва, ласкава адносіцца, звяртацца да каго-небудзь, берагчы каго-небудзь’, стараж.-рус. привитати ’знайсці прытулак’, привѣтъ ’вітанне, зварот; выслоўе, слова; намер’, польск. przywitać się ’прывітацца’, балг. привѐт, прѝвет ’прывітанне’, ст.-слав. привитати ’пасяліцца, знайсці прытулак’, ’намер, (добрая) задума’. Аб развіцці значэнняў лексем, звязаных з *vit‑/vět‑, падрабязней гл. Рудніцкі, 1, 400; ЭСБМ, 2, 165–166; гл. таксама Фасмер, 3, 363; ЕСУМ, 4, 569 (прасл. *privětъ выводзіцца з *privětiti); БЕР, 5, 701.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смяя́цца láchen vi;

смяя́цца да ўпа́ду разм sich hálbtot láchen, sich vor Láchen wälzen; sich vor Láchen áusschütten;

смяя́цца да слёз Tränen láchen;

смяя́цца праз слёзы únter Tränen láchen;

смяя́цца з каго-н, з чаго-н über j-n, über etw. (A) láchen, sich über j-n, über etw. (A) lústig máchen, j-n áuslachen;

смяя́цца спадцішка́ in sich hinéinlachen; sich (D) ins Fäustchen láchen;

◊ до́бра смяе́цца той, хто смяе́цца апо́шнім прым wer zulétzt lacht, lacht am bésten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

place​2 [pleɪs] v.

1. ста́віць, кла́сці; змяшча́ць;

place a notice in a newspaper змяшча́ць аб’я́ву ў газе́це;

place an order with smb. заказа́ць што-н. у каго́-н.;

I would place her among the best singers. Я лічу яе адной з лепшых спявачак.

2. па́мятаць; успаміна́ць;

I know her face but I can’t place her. Яе твар мне знаёмы, але я не магу ўспомніць, дзе яе бачыў.

♦

be well/ideally/better placed for smth./to do smth. до́бра/ідэа́льна/ле́пей падыхо́дзіць да чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

very​2 [ˈveri] adv.

1. ве́льмі, на́дта, ду́жа;

at the very latest найпазне́й;

very well до́бра (згода);

I like it very much. Мне гэта вельмі падабаецца;

I feel very much better. Я адчуваю сябе значна лепш.

2. абсалю́тна, безумо́ўна; са́мы;

I did the very best I could. Я зрабіў усё, што мог.

3. менаві́та, якра́з;

in the very same words якра́з ты́мі сло́вамі;

very much the other way якра́з наадваро́т

4. (пасля адмоўя) зусі́м не, нязна́чна; даво́лі, до́сыць;

not very well нява́жна;

not very rich небага́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

young

[jʌŋ]

1.

adj.

1) малады́, малале́тні

2) няпо́зьні, ра́ньні

The night was still young when they left — Яшчэ́ быў няпо́зьні ве́чар, калі́ яны́ пайшлі́

3) недасьве́дчаны, ма́ла спрактыкава́ны

I was too young in this trade — Я быў зама́ла дасьве́дчаны ў гэ́тай прафэ́сіі

2.

n.

1) маладня́к -у́ m., мо́ладзь f.

it’s very nice to be with the young — Ве́льмі до́бра быць з мо́ладзьдзю

2) the young, pl. — малады́я лю́дзі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)