Verbum

перазнаёміць, -млю, -міш, -міць; -млены; зак., каго (што) (разм.).

Пазнаёміць паміж сабой усіх, многіх або каго-н. аднаго з усімі, многімі.

П. гасцей.

перака́з, -у, м.

1. гл. пераказаць.

2. мн. -ы, -аў. Пісьмовая або вусная перадача сваімі словамі чаго-н. прачытанага, пачутага.

Зрабіць п. аповесці.

перасме́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падаючы адзін другому якія-н. знакі, паціху смяяцца ў сувязі з чым-н. або з каго-н.

пі́саны, -ая, -ае.

Напісаны ад рукі.

Пісаныя кнігі.

Гаварыць як па пісаным (бойка, гладка).

◊

Пісаны прыгажун або пісаная прыгажуня — пра вельмі прыгожага чалавека.

по́ліва, -а, н.

1. гл. палоць.

2. Тое, што трэба прапалоць або што праполата.

У агародзе яшчэ многа поліва.

|| прым. по́ліўны, -ая, -ае.

правіні́цца, -ню́ся, -ні́шся, -ні́цца; -німся, -ніце́ся, -ня́цца; зак., у чым або чым перад кім.

Учыніць якую-н. правіннасць, стаць вінаватым.

П. перад бацькамі.

пра́дзед, -а, М -дзедзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Бацька дзеда або бабулі.

2. звычайна мн. Продкі.

Нашы прадзеды.

|| прым. пра́дзедаўскі, -ая, -ае.

пры́нтар, -а, мн. -ы, -аў м.

Перыферыйная прылада камп’ютара, прызначаная для пераводу тэксту або графікі на фізічны носьбіт; друкарка.

|| прым. пры́нтарны, -ая, -ае.

прыпа́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

Раптоўнае і моцнае праяўленне якой-н. хваробы або якога-н. пачуцця.

П. эпілепсіі.

|| прым. прыпа́дачны, -ая, -ае.

раско́с, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Распорка, якая ставіцца пад касым вуглом да гарызантальных або вертыкальных частак канструкцыі.

|| прым. раско́сны, -ая, -ае.