БЕТЭЛЬГЕ́ЙЗЕ,
а Арыёна, пераменная чырвоная зорка нулявой зорнай велічыні ў сузор’і Арыёна; зорка-звышгігант. Мае радыус, роўны 850 радыусаў Сонца.
т. 3, с. 132
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Куры́га красная ’канюшына лугавая, Trifolium pratense L.’ (Кіс.). Параўн. сінанімічныя назвы: красная дзятліна, чырвоная дзятліна (Кіс., 133). Паводле колеру да курыць. Суфіксацыя на ‑ыга (Сцяцко, Афікс. наз., 91).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пачканос ’лілія стракатая, Lilium martagon L.’ (Шат.), ’лілія чырвоная, Lilium bulbiferum L: (мін., Кіс.). Калька з лац. назвы — цыбуляносная, у якім (паводле падабенства) слова цыбуля заменена словам почка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
анфе́льцыя
(н.-лац. ahnfeltia)
чырвоная водарасць класа фларыдэевых, якая пашырана пераважна ў халодных морах; выкарыстоўваецца для атрымання агару
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кармі́н
(фр. carmin, ад ар. kirmiz = барвовы + лац. minium = кінавар)
ярка-чырвоная фарба, якая здабываецца з насякомага кашанілі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Смакту́н ‘кветка канюшыны’ (ТС, Мат. Гом.), смакту́шкі ‘чырвоная канюшына’, смакту́шка ‘дзяцеліна’ (лун., драг., ЛА, 1), смокту́шка ‘галоўка канюшыны, коцікі вярбы’ (ТС). Да смактаць (гл.), семантычная матывацыя як у папярэдняга слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
red2 [red] adj. infml
1. чырво́ны;
a beautiful red rose прыго́жая чырво́ная ру́жа;
We painted the door bright red. Мы пафарбавалі дзверы ў ярка-чырвоны колер.
2. ры́жы, руды́;
red hair ры́жыя валасы́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Пе́тна мн. л. ’плямы па твары’ (лід., лях., Сл. ПЗБ), лепта ’ружовыя месцы на шчацэ’ (бераст., ЛА, 3), пешня ’чырвоная плямка на скуры’ (Варл.), петначка ’абсевак’ (гродз., ЛА, 2). Гл. пятно.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тэрако́та
(іт. terra cotta = літар. абпаленая зямля)
жоўтая або чырвоная абпаленая гліна і непаліваныя вырабы з яе; разнавіднасць керамікі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
філафо́ра
(ад гр. phyllon = лісток + phoros = які нясе)
чырвоная водарасць сям. філафоравых, якая пашырана ў морах цёплых і ўмераных зон.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)