гра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Адбітак з часткі друкарскага набору, яшчэ не звярстанага ў старонкі, а таксама сама частка такога набору.

Чытаць гранкі.

|| прым. гра́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эпі́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Выслоўе, якое змяшчаецца перад творам або перад асобным яго раздзелам, у якім аўтар раскрывае сваю задуму, ідэю твора ці яго часткі.

|| прым. эпіграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мост,

элемент ходавай часткі колавых машын.

т. 10, с. 526

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

растулі́ць, расту́льваць разм (развесці часткі чаго-н) áufmachen vt, öffnen vt, áuftun* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sélbstständig, sélbständig

a

1) самасто́йны, незале́жны

2) асо́бны (ад часткі), аўтано́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́трушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑шчыць; зак., што.

Разм. Выбіць, разбіўшы на дробныя часткі. Вытрушчыць шыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзіна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з адной часткі, не падвойны. Адзінарнае акно. Адзінарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбні́цца, дробніцца; незак.

1. Дзяліцца на больш дробныя часткі; драбіцца.

2. Зал. да драбніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некро́з, ‑а, м.

Спец. Амярцвенне групы клетак, органа або яго часткі ў жывым арганізме.

[Грэч. nékrōsis — амярцвенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скабі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., што.

Спец. Звязваць скабой, скобамі дзве якія‑н. часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)