вытрушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑шчыць; зак., што.
Разм. Выбіць, разбіўшы на дробныя часткі. Вытрушчыць шыбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)