вытрушчыць, ‑шчу, ‑шыш, ‑шчыць; зак., што.

Разм. Выбіць, разбіўшы на дробныя часткі. Вытрушчыць шыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)