бялі́лы мн

1. (белая фарба) wéiße Fárbe;

свінцо́выя бялі́лы Bléiweiß n;

цы́нкавыя бялі́лы Zínkweiß n - і -es;

2. (для твару) wéiße Schmínke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ink

[ɪŋk]

1.

n.

чарні́ла n., чэ́рня f.; друка́рская фа́рба

2.

v.t.

1) пазнача́ць чарні́лам

2) пакрыва́ць лі́тары друка́рскай фа́рбай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stain​1 [steɪn] n.

1. пля́ма;

a stain remover сро́дак для вывядзе́ння пля́маў

2. цень, га́ньба;

the stain upon his honour цень на яго́ рэпута́цыі

3. фа́рба; пратра́ва; фарбава́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парцяны́, ‑ая, ‑ое.

Баваўняны, ільняны, не шарсцяны. Сева, наадварот, і ў салдацкай гімнасцёрцы, у парцяных галіфэ.. выглядаў цудоўна. Карпаў. [Жанчына:] — А я корціку аснавала шэсць губак... аснова парцяная, а ўток суконны будзе... Нікановіч. // Прызначаны для фарбавання льняной або баваўнянай пражы ці вырабаў з такой пражы. Парцяная фарба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акварэ́ль

(іт. acquarella, ад лац. aqua = вада)

1) фарба, якая разбаўляецца вадой;

2) карціна, Малюнак, напісаныя такімі фарбамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

афсе́т

(англ. offset)

спосаб друку, пры якім фарба перадаецца з друкарскай формы на гумавую паверхню, азяе на паперу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кармі́н

(фр. carmin, ад ар. kirmiz = барвовы + лац. minium = кінавар)

ярка-чырвоная фарба, якая здабываецца з насякомага кашанілі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

му́мія​2

(ад. mūmijä, ад перс. mum = воск)

мінеральная фарба розных колераў (ад светла-чырвонага да чырванавата-карычневага).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грунтавы́

1. Grund-;

грунтава́я вада́ Grúndwasser n -s;

грунтава́я даро́га únbefestigte Lándstraße;

2. (пакрыты грунтам пад фарбу) Grundíer-;

грунтава́я фа́рба Grundíerfarbe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Háarfarbe

f -, -n

1) ко́лер валасо́ў (у людзей)

2) масць (жывёл)

3) фа́рба для валасо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)