hug

[hʌg]

1.

v.t. (-gg-)

1) тулі́ць, абдыма́ць

2) мо́цна сьціска́ць

3) мо́цна трыма́цца чаго́

2.

n.

1) абды́мкі pl. only.

2) сьціск -у m., хва́тка f. (у ду́жаньні)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

clown

[klaʊn]

1.

n.

1) клоўн -а m., бла́зен -на m., штука́р -а́ m.; камэдыя́нт -а m.

2) нехлямя́жы дзіва́к, праста́к -а́ m.

2.

v.i.

трыма́цца як бла́зен; блазнава́ць; стро́іць ду́рня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

hold up

а) падтры́мваць, падпіра́ць

б) трыма́цца ў цане́, высо́ка цані́цца

в) пака́зваць; падня́ць уго́ру, каб паказа́ць

г) затрыма́ць сі́лаю і абрабава́ць

д) патрыва́ць, пратрыма́цца не́йкі час (напр. пра ве́цер)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

unlike

[ʌnˈlaɪk]

1.

adj.

1) непадо́бны; ро́зны

2) ро́зны паме́рам або́ ко́лькасьцю, неадно́лькавы, няро́ўны

unlike weights — неадно́лькавыя ва́гі

2.

prep.

ня так, як

act unlike others — трыма́цца ня так, як і́ншыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

гняздзі́цца, гнязджуся, гнездзішся, гнездзіцца; незак.

1. Жыць, рабіць гнёзды (пра птушак). Гусі і качкі гнездзяцца над самай вадою. Чорны. — Я зварачаў увагу на тое, што ёсць такія мясціны, дае птушкі не хочуць гняздзіцца і спяваць, а стараюцца абмінаць іх. Колас. // Мець прытулак, прыстанішча (пра людзей, звяроў, насякомых). — Вы думаеце — многія ведаюць пра падзямелле? — сказаў дзед Піліп. — Дзе там! Людзі здаўна стараліся абыходзіць гэта месца, бо тут вечна гняздзіўся ўсякі зброд... Ваданосаў.

2. перан. Моцна трымацца, караніцца ў кім‑, чым‑н. (пра абстрактныя паняцці). [Крамарэвіч] некалькі разоў на ноч курыў і ўжо заваду не было таго цяжкага, што раней гняздзілася ў душы яго. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; незак.

Разм.

1. Ледзь-ледзь трымацца (пра каго‑, што‑н.). У акуратна зрубленай клеці ледзь ліпяць на адной завесе — вось-вось упадуць — перакошаныя дзверы. Лынькоў. Каплічка, здавалася, ледзь ліпела і гатова была кожную мінуту разваліцца. Колас. У той час мы з Андрыянай разам жылі, наймалі маленькі катушок пад самым дахам. То яна якую работу знаходзіла, то я. Так і ліпелі. Хомчанка.

2. перан. Пра вельмі слабае праяўленне якіх‑н. працэсаў, пра стан заняпаду чаго‑н. Ледзь ліпіць аганёк, Смольны корч дагарае. Зарыцкі.

•••

Ліпець на валаску (на павуцінцы) — тое, што і вісець на валаску (гл. вісець).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ráhmen

m -s, -

1) ра́ма, ра́мка

2) мяжа́; ра́мкі aus dem ~ fállen* выхо́дзіць за мяжу́ [з ра́мак] (дазволенага);

sich im ~ hálten* трыма́цца ў ра́мках, не выхо́дзіць за ме́жы (дазволенага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zusámmenhalten

*

1.

vi трыма́цца ра́зам, стая́ць адзі́н за аднаго́

2.

vt трыма́ць, утры́мліваць ра́зам, не дава́ць распада́цца [раздзяля́цца]

er hält Geld sehr zusámmen — ён да́рам гро́шы не патра́ціць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

испове́довать

1. сов. паспавяда́ць, вы́спаведаць;

2. несов. спавяда́ць; (каяться) спавяда́цца (каму, у чым);

3. несов. (следовать какой-л. религии, какому-л. учению и т. п.) вызнава́ць; ве́рыць (у што); трыма́цца (чаго); прызнава́ць (што); (придерживаться) прытры́млівацца (чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Трымце́ць, трамце́ць ‘дрыжаць, калаціцца (ад стуку, удараў, ад страху)’, ‘трэсціся, калыхацца’, ‘пакрывацца рабізною (пра паверхню вады)’, ‘узмоцнена і часта біцца (пра сэрца)’, ‘махаючы крыламі, трымацца ў паветры’, ‘трапятаць ад моцнага хвалявання, унутранага пачуцця’ (ТСБМ, Некр. і Шат., Ласт., Сцяшк.; ашм., Стан., Ян., Растарг.), ‘дрынкаць, бразгатаць, дзілінкаць, тарахцець’ (Некр. і Байк.), зоркі трымця́ць ‘зоры мігцяць, ззяюць’ (ваўк., ЛА, 2), тромце́ць ‘дрыжаць’ (ТС), сюды ж ст.-бел. тремтенье ‘трапятанне, дрыжанне, матлянне’ (ГСБМ), гл. трамцець. Фармальная і семантычная блізкасць да літ. trìmti ‘дрыжаць ад холаду’, ‘лякацець’, лат. trimēt ‘рухацца’, tremt ‘баяцца’, ‘палохаць’ выклікалі меркаванні пра запазычанне ці пранікненне, што павінна было мець месца пасля падзення дыфтонгаў, але да падзення рэдукаваных у славянскіх мовах (Мартынаў, Бел.-укр. ізал., 49; яго ж, PC, 1993, 1, 38; Лекс. Палесся, 14; Лучыц-Федарэц, Baltica, 3, 1, 169 і інш.). Меркаванне адхіляецца Анікіным (Опыт, 289), які канстатуе толькі роднасныя адносіны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)