трохку́бавы, ‑ая, ‑ае.

Ёмістасцю ў тры кубічныя метры. Трохкубавы коўш экскаватара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрайне́, прысл.

У тры разы больш, у трайным памеры. Заплаціць утрайне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tenable [ˈtenəbl]adj. трыва́лы, надзе́йны (пра пазіцыю);

The post is tenable for three years. Гэтую пасаду можна займаць тры гады.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дубль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Паўторная здымка эпізоду ў фільме.

Зняць тры дублі.

2. У спорце: другая, дубліруючая каманда спартыўнага калектыву, якая служыць рэзервам для асноўнага саставу (разм.).

Д. выйграў з лікам 3:1.

|| прым. ду́блевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метр¹, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзінка вымярэння даўжыні ў метрычнай сістэме мер, роўная ста сантыметрам.

Квадратны м.

Пакой даўжынёй тры метры.

2. Лінейка такой даўжыні з нанесенымі на ёй дзяленнямі на сантыметры.

Складны м.

|| прым. метро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагі́бель ж. ги́бель; па́губа; поги́бель;

◊ гнуць (гну́цца) у тры ~лі — гнуть (гну́ться) в три поги́бели

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасвяткава́ць сов., разг., обычно переводится гл. несов. вида пра́здновать;

~ва́лі тры дні — пра́здновали три дня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ара́ць несов. паха́ть;

◊ і мы ара́лі — и мы паха́ли;

хто тры разы́ арэ́, той тры снапы́ бярэ́ — посл. как посе́ешь, так и пожнёшь;

як ні ары́, абы́ чо́рным дагары́ — погов. лишь бы как

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трыно́жыць ‘звязваць пярэднія ногі каня з адной задняй’ (ТСБМ, Шат., Янк. 2, Байк. і Некр., Юрч. СНЛ), ‘путаць каня так, каб тры нагі былі свабодныя, а да чацвёртай была прывязана вуздэчка’ (Нас.). Параўн. рус. трено́жить ‘путаць коней трыногай’, ст.-польск. trnożyć, trynożyć ‘путаць (каня)’ (XV ст.), суч. польск. trynożyć ‘злучаць путам ногі наўскос’. Утворана ад тры ‘тры’ і нага ‘нага’ (Фасмер, 4, 98; Брукнер, 579).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыумвіра́т

(лац. triumviratus, ад tres, trium = тры + vir = муж)

1) саюз трох палітычных дзеячаў у Старажытным Рыме перыяду заняпаду рэспублікі (I ст. да н. э.), які імкнуўся захапіць вярхоўную ўладу;

2) перан. тры асобы, якія аб’ядналіся для сумеснай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)