Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
poised[pɔɪzd]adj.
1. ураўнава́жаны (пра чалавека); які́ паводзіць сябе́ з го́днасцю; які́ не тра́ціць самавало́дання
2. які́ знаходзіцца ў раўнава́зе
3. які́ калышацца; які́ гойдаецца, гайда́ецца
4. віся́чы, падве́шаны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
расхо́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак., што.
1. Патраціць (траціць) на што‑н. [Кубэ:] — Вы ведаеце інструкцыю: пры экзекуцыі расходаваць не больш як па патрону на чалавека.Лынькоў.Ашчадна, як дбайныя гаспадары, расходуюць гаручае вадзіцелі аўтабазы.«Звязда».
2.Разм. Спажыць (спажываць). Асвятляльныя прыборы расходуюць мала электраэнергіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрупулёзны, ‑ая, ‑ае.
Дакладны да дробязей. Скрупулёзны аналіз. □ Для доказу даціроўкі «Малой падарожнай кніжыцы» вучоны прарабіў вельмі скрупулёзную даследчыцкую работу.Ліс.// Які прытрымліваецца абсалютнай дакладнасці ў чым‑н. Скрупулёзны чалавек. □ Колас — скрупулёзны майстар, ён ніколі не траціць многа слоў на самыя, здавалася б, адказныя, важныя апісанні.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гавэ́ндзіць ’гаварыць’ (слонім., Арх. Бяльк.), гаве́ньдзіць ’размаўляць, траціць час у пустых размовах’ (Бяльк.), рус.смал.гаве́ндить ’гаварыць пустое’. Бясспрэчна, запазычанне з польск.gawędzić ’тс’, як і гавэ́нда (гл.). Запазычана з польск. і слова гавэ́ндаць ’гаварыць пустое, бяссэнснае’ (Шат.). Параўн. польск. рэдкае gawędać ’гаварыць’ (Варш. сл., I, 810).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spend[spend]v.(spent)
1. (on)тра́ціць, растра́чваць, выдатко́ўваць;
spend much trouble/pains on smth.тра́ціць шмат намага́нняў на што-н.;
She spent herself for her children. Яна аддала ўсю сябе дзецям.
2. право́дзіць, ба́віць (час);
spend one’s time in reading право́дзіць час за чыта́ннем;
Spend a week with us. Заставайся з намі на які тыдзень.
♦
spend a pennyBrE, infml, dated пайсці́ ў прыбіра́льню
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Трупяне́ць ‘палохацца, бянтэжыцца’ (Сцяшк. Сл.), ‘траціць рухомасць ад моцнага перажывання, узрушэння, холаду’ (ТСБМ), сюды ж, відаць, з пропускам галоснага трупне́ць: патрупнелі ўцякаючы, аш сэрца лекаці́ць (шчуч., Араш. і інш.). Да труп (гл.). Дзеяслоў утварыўся ад прыметніка *trup‑ьnъ і суф. *‑ě‑ti, як дзервяне́ць, мярцвець, дранцвець і інш.