Verbum

паручы́цельства, -а, н. (афіц.).

Адказнасць, якая бярэцца кім-н. на сябе ў забеспячэнне абавязацельстваў другой асобы.

|| прым. паручы́цельскі, -ая, -ае.

пая́ц, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Клоўн, блазен (уст.).

2. перан. Пра чалавека, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоўн.

самалю́бства, -а, н.

Пачуццё ўласнай годнасці, якое звычайна спалучаецца з раўнівымі адносінамі да думкі пра сябе іншых людзей.

Хваравітае с.

скра́сці, скра́ду, скра́дзеш, скра́дзе; скра́дзены; зак., каго-што.

Цішком забраць для сябе што-н. чужое.

Тваіх здабыткаў злодзею не с.

о́дум, -у, м. (разм.).

Стан разважання, засяроджанасці, паглыблення ў сябе, у свае думкі.

Іншы раз яго агортваў о. пра здзейсненае.

пана́дны, -ая, -ае.

Такі, што прыцягвае да сябе якімі-н. якасцямі, прывабны.

П. выгляд.

П. смех.

|| наз. пана́днасць, -і, ж.

экстравага́нтны, -ая, -ае (кніжн.).

Які звяртае на сябе ўвагу сваёй незвычайнасцю, своеасаблівасцю.

Э. касцюм.

Экстравагантныя паводзіны.

|| наз. экстравага́нтнасць, -і, ж.

падці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні́; -нуты; зак.

1. што. Мацней увязаць або закруціць.

П. воз з сенам.

П. гайкі.

2. што. Сагнуўшы, сціснуўшы, падцягнуць пад сябе.

П. пад сябе ногі.

П. губы.

3. перан. Крыху павялічыцца (пра мароз, холад; разм.).

Была адліга, а потым падціснуў мароз.

|| незак. падціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.