1.Схільны да вайны. Ваяўнічыя плямёны.//Разм. Задзірысты. Ваяўнічы настрой.
2. Мужны, адважны, баявы. Ваяўнічы выгляд. Ваяўнічы вокліч.
3. Актыўны і непрымірымы ў барацьбе. Ваяўнічы атэіст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гумары́ст
(англ. humorist, ад лац. humor = вільгаць)
1) аўтар або выканаўца гумарыстычных твораў;
2) чалавек, схільны да гумару 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
argumentative
[,ɑ:rgjəˈmentətɪv]
adj.
1) які́ лю́біць спрача́цца, дыскутава́ць
an argumentative disposition — схі́льны да спрэ́чак
2) спрэ́чны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
рама́нтык
(фр. romantique = рамантычны)
1) паслядоўнік рамантызму;
2) той, хто схільны да летуценнасці, да ідэалізацыі людзей і жыцця.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
бязве́р’е, ‑я, н.
Адсутнасць веры, упэўненасці ў чым‑н.; нявер’е. Трывожна было і на душы Клямта. Але ён не паддаваўся бязвер’ю: ён наогул не быў схільны марочыць сябе рознымі сумненнямі.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыхі́льны ’схільны да чаго-небудзь; добразычлівы; спагадлівы’ (Байк. і Некр., Ласт., ТСБМ; астрав., Сл. ПЗБ), ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (воран., ЛА, 3). Укр.прихи́льний ’тс’. З польск.przychylny ’тс’, або самастойнае ўтварэнне ад прыхілі́ць < хілі́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
улада́рны, -ая, -ае.
1. Які валодае правам наследавання ўлады.
У. князь.
2.Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго-н.
У. характар.
У. голас.
3.перан. Неадольны, усемагутны.
У. наступ вясны.
Уладарная сіла натхнення.
|| наз.улада́рнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прычэ́пісты, ‑ая, ‑ае.
Разм.Схільны чапляцца, прыдзірацца да каго‑, чаго‑н.; прыдзірлівы; назойлівы. Падаючы.. [нататку] прычэпістай Зосі, .. [Сымон] сказаў крыху вінаватым голасам: — Ведаеш, Зося! Хацеў напісаць як мага карацей, але нічога не выходзіць.Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
intemperate
[ɪnˈtempərət]
adj.
1) неўмеркава́ны; нястры́маны, нестрыма́ны
2) суро́вы, лю́ты (пра зіму́, клі́мат)
3) схі́льны да п’я́нства
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
given
[ˈgɪvən]
adj.
1) да́дзены, пада́дзены
example given above — пада́дзены вышэ́й пры́клад
2) схі́льны, які́ ма́е звы́чай
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)