Verbum

закабалі́ць, ‑балю, ‑баліш, ‑баліць; зак, каго-што.

Паставіць каго‑н. у залежнае становішча; заняволіць.

ве́ктар, ‑а, м.

Спец. Адрэзак прамой, які мае пэўнае становішча і напрамак. Раскладанне вектара.

[Ад лац. vector — які вязе, нясе.]

вы́крутка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Разм. Выхад з цяжкага становішча. Ніякай выкруткі няма.

выкру́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які можа лёгка знайсці выйсце з цяжкага становішча. Выкрутлівы гаспадарнік.

інтэрвака́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца паміж галоснымі гукамі (пра зычныя гукі і іх становішча).

[Ад лац. inter — паміж, vocalis — галосны гук.]

легалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Перавесці (пераводзіць) на легальнае становішча.

[Ад фр. légaliser.]

мезалья́нс, ‑у, м.

Уст. Шлюб з асобай ніжэйшага сацыяльнага становішча ў дваранска-буржуазным грамадстве.

[Фр. mesalliance.]

нахі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які адхіляецца ад вертыкальнага або гарызантальнага становішча. Нахільны пласт. Нахільная шахта.

неаб’екты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не адлюстроўвае сапраўднага становішча спраў; прадузяты. Неаб’ектыўны падыход. Неаб’ектыўны вывад.

небезнадзе́йны, ‑ая, ‑ае.

Які не выключае магчымасці поспеху, удачы ў чым‑н. Небезнадзейнае становішча.