pobudzający

узбуджальны;

środek pobudzający — узбуджальны сродак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

znieczulacz

м. мед. анестэтык; абязбольвальны сродак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Кульва́н ’кукельван, сродак усыплення рыбы’ (Рам.). Да ням. Kugelbahn ’траекторыя палёту кулі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cure​1 [kjʊə] n.

1. ле́кі, ляка́рства; сро́дак;

a cure for a cough сро́дак ад ка́шлю

2. лячэ́нне, курс лячэ́ння;

a rest cure лячэ́нне адпачы́нкам

3. вылячэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Vehíkel

[ve-]

n -s, -

1) часцей пагардл. калама́га, драндуле́т; тра́нспартны сро́дак

2) мед. раствара́льны сро́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

какаі́н, ‑у, м.

Ядавітае рэчыва, якое здабываецца з лісця какаінавага куста і выкарыстоўваецца як мясцовы абязбольваючы або наркатычны сродак.

[Ісп. cacaina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэабрамі́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, алкалоід, які знаходзіцца ў чаі, зернях какавы і выкарыстоўваецца як сасударасшыральны і мачагонны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэраміцы́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, бруцэлёзе, ганарэі і пры хваробах вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэтрацыклі́н, ‑у, м.

Лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, дызентэрыі, коклюшы, сыпным тыфе і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнаўля́льнік, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. -а. Той, хто што-н. узнаўляе.

2. -у. Рэчыва, з дапамогай якога адбываецца рэакцыя ўзнаўлення (саставу, колеру і пад.).

У. для валасоў (сродак для ўзнаўлення ранейшага колеру).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)