адзі́на ​1,

Прысл. да адзіны (у значэнні ўзмацняльна-абмежавальнага слова: «толькі», «адно», «выключна»). Адзіна магчымы спосаб. Адзіна правільны шлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. размолваць — размалоць.

2. з азначэннем. Спосаб, якасць мліва. Мука простага размолу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмагра́фія, ‑і, ж.

1. Розныя спосабы рэгістрацыі цеплавога поля (інфрачырвонага выпрамянення) аб’ектаў.

2. Спосаб размнажэння рукапісных і друкаваных матэрыялаў.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаты́пія, ‑і, ж.

1. У паліграфіі — спосаб плоскага друку са шкляной або металічнай пласціны.

2. Адбітак, атрыманы такім спосабам.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і týpos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

by any means

у які́-ко́лечы спо́саб, за ўся́кую цану́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

frame of mind

спо́саб ду́маньня або́ адчува́ньня; настро́й -ю m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Мане́ра ’спосаб дзеяння, прыём’, мане́ры ’сукупнасць прыёмаў’, ’знешнія формы паводзін, спосаб трымацца’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.; шальч., Сл. ПЗБ), мане́рны ’прыгожы з выгляду’ (Нас.). З польск. maniera (maniery), якое непасрэдна з франц. manière (Кюнэ, 75; SWO, 450; Фасмер, 2, 568).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Langétte

f -, -n рышэлье́ з фесто́намі (спосаб вышыўкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бага́ж, -у́, м.

1. Запакаваныя для перавозкі рэчы пасажыраў, а таксама спосаб адпраўкі гэтых рэчаў.

Б. авіяпасажыра.

Адправіць рэчы багажом.

Ручны б.

2. перан. Запас ведаў, эрудыцыя.

Творчы б.

Б. ведаў.

|| прым. бага́жны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эконо́мный в разн. знач. экано́мны;

эконо́мный челове́к экано́мны чалаве́к;

эконо́мный спо́соб убо́рки урожа́я экано́мны спо́саб убо́ркі ўраджа́ю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)