пацячы́, ‑цячэ; ‑цякуць; пр. пацёк, ‑цякла, ‑цякло; зак.
Пачаць цячы. Пацяклі ручаі. □ Па маршчыністым твары пацяклі слёзы, буйныя, салёныя.Гурскі.Стары Банэдык згадзіўся даць .. [хлопцам] човен, нават заканапаціў яго і пасмаліў, каб не пацёк у дарозе.Чарнышэвіч.Пацяклі, паплылі за гадамі гады...Купала.Радасна грымнуў аркестр на хорах, і пацяклі павольныя гукі паланеза.Караткевіч.З прыходам вясны малочны статак прыбавіў малака, у касу пацёк .. свежы струменьчык грошай.Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́сушыць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак.
1.што. Зрабіць сухім; прасушыць. Высушыць бялізну. □ Веснавое сонца высушыла глеісты пясок, і ўздоўж дарогі сцяной стаіць густы пыл.Хведаровіч.Была другая палова кастрычніка, і ранішнія замаразкі высушылі гарадскія вуліцы.Шахавец.
2.што. Асушыць. Узяў усемагутны час усё-такі сваё: загаіў рану ў сэрцы, высушыў слёзы.Васілевіч.
3.перан.; каго. Зрабіць худым; ссушыць. Гады не высушылі і не сагнулі .. дзябёлую постаць [Шаблюка].Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засціла́ць
1. bedécken vt, zúdecken vt, belégen vt (дыванаміі г. д.);
dry up[ˌdraɪˈʌp]phr. v. перасыха́ць, высыха́ць (пра раку, возера і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
skłonny
схільны;
skłonny do przeziębień — схільны да прастуд;
skłonny do płaczu — схільны да плачу; хуткі на слёзы;
skłonny do kompromisu — схільны (гатовы) да кампрамісу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wíschen
1.
vt це́рці; выціра́ць
die Tränen aus den Áugen ~ — выціра́ць слёзы на вача́х
2.
vi(s) (ху́тка) слі́згаць [ко́ўзацца]
◊ ich kónnte mir den Mund ~ — я заста́ўся ні з чым
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мо́гілкі, ‑лак і ‑лкаў; адз.няма.
Месца, дзе хаваюць памёршых. Слёзы на людскіх тварах мяшаліся з дажджом, і здавалася, што ўсе плачуць, усе сорак тысяч людзей, якія праводзілі забітых на могілкі.Арабей.Пішчыкаў стаяў на краі.. могілак, дзе быў выкананы дол.Алешка.//перан. Месца, куды звозіцца старая або набітая тэхніка. Вось і паравозныя могілкі.Лынькоў.На гэты раз .. [Раманенка] з цікавасцю і здавальненнем некалькі хвілін разглядаў велізарныя могілкі варожай тэхнікі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкусі́ць, ‑купіў, ‑кусіш, ‑кусіць; зак.
1.што. Прышчаміць, наравіць зубамі (сваю губу, язык, шчаку). [Міхалючок] сцішыўся на Мікуцёвых руках, але Мікуць убачыў, як ён ад гэтага моцна сцяў зубы, аж прыкусіў губу.Чорны.// Заціснуць зубамі. Прыкусіўшы папяросу, маўчаў і Васіль.Шашкоў.Наташа пакрыўджана прыкусіла губу, на вачах у яе выступілі слёзы.Краўчанка.
2.чаго і без дап.Разм. Закусіць. [Лабыш:] — Пня, паглядзі прыкусіць чаго.Козел.
•••
Прыкусіць язык — раптоўна замаўчаць, устрымацца ад выказвання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лямантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.
1. Моцна і працягла крычаць. — Ура, Таня! Ура! — лямантавалі дзяўчынкі, бегаючы па беразе.Скрыпка.— Лаві, лаві яго [зайца]! — лямантавалі хлопчыкі.Рылько. /Пра жывёл, птушак. Раз’юшаны сабака лямантаваў на падворку.Арочка.
2. Галасіць па кім‑н., над кім‑н.; моцна плакаць. Уся ў слязах, маці білася галавою аб падушку і лямантавала, як па нябожчыку.Карпаў.Бацька мой — у слёзы, крычаць гвалту, выбег на вуліцу, лямантуе.Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жа́льба, ‑ы, ж.
1. Смутак, туга, бедаванне. «Вось і ўсё, — з жальбай паглядзеўшы на школу, падумала былая настаўніца, — больш мне сюды ніколі не прыйсці, не сустрэцца з гаманлівай дзетварой».Шчарбатаў.Шчырасць бабулі і гэтыя яе слёзы ўзрушылі Андрыяна. Нейкая жальба падступала да горла, перашкаджала гаварыць.Марціновіч.
2. Скарга, нараканне. Здаецца, усё разумее Люба, але больш маўчыць, як бы носіць у сабе затоеную жальбу і крыўду на кагосьці, вядомага толькі ёй.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)