самасузіра́нне, ‑я, н.

1. Разглядванне, сузіранне сябе.

2. Паглыбленне ў сябе, у свой унутраны свет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́раць несов.

1. ме́рить, ме́рять, измеря́ть;

2. (надевать или прикладывать) примеря́ть;

◊ м. той жа ме́рай — ме́рить той же ме́рой;

м. на свой (адзі́н) аршы́н — ме́рить на свой (оди́н) арши́н;

м. усі́х адно́й ме́ркай — ме́рить всех одно́й ме́ркой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

пыта́ць несов., в разн. знач. спра́шивать;

п. ву́чняў — спра́шивать ученико́в;

п. пара́ды — спра́шивать сове́та;

◊ у людзе́й пыта́й і свой ро́зум май — посл. люде́й слу́шай, да свой ум име́й;

хто пыта́е, той не блу́дзіць — язы́к до Ки́ева доведёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Несамавіты ’непрыгожы, няважны; нястрыманы’ (Гарэц.), ’несамастойны, непрыгожы; не маючы ўнутранай годнасці’ (Касп., Шат.), ’няякасны’ (Сл. ПЗБ), несамовіты ’неразумны, дурнаваты’ (ТС), nisamavity ’не зусім добры’ (Варл.), укр. несамови́тий ’раз’юшаны, сам не свой; у вышэйшай ступені моцны’, рус. пск. несамови́тый ’непрыгожы, нязграбны’, польск. niesamowity ’які мае зносіны з д’яблам; сам не свой’ (з укр., Варш. сл.). Утворана пры дапамозе адмоўя не ад менш ужывальнага самавіты (гл.); развіццё «адмоўнай» семантыкі звязана з канкрэтызацыяй зыходнага значэння, якое мае агульны (аморфны) характар, параўн. у Насовіча: самовитый ’настоящий, самый лучший’, у сваю чаргу «адмоўная» семантыка магла ўплываць на значэнне зыходнага слова, параўн. самовіты ’разумны’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

транссексуа́л

(ад лац. trans = цераз + sexus = пол)

чалавек, які пры дапамозе хірургічнай аперацыі змяніў свой пол на процілеглы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

страх​I страх, род. стра́ху м.;

чу́вство стра́ха пачуццё стра́ху;

под стра́хом чего́-л. пад стра́хам чаго́-не́будзь;

◊

на свой страх на свой страх;

у стра́ха глаза́ велики́ погов. у стра́ха во́чы вялі́кія;

стра́ха ра́ди з-за стра́ху;

ры́царь без стра́ха и упрёка ры́цар без стра́ху і зага́ны;

не за страх, а за со́весть добрасумле́нна, не з-за стра́ху, а па сумле́нні;

де́йствовать на свой страх и риск дзе́йнічаць на свой страх і ры́зыку (на сваю́ адка́знасць);

нагоня́ть страх на (кого-л.) наганя́ць страх на (каго-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Нарака́ць ’скардзіцца, выказваць свой боль, скруху’ (Байк. і Некр., БРС, ТСБМ, Сл. ПЗБ), нарэка́ць ’тс’, укр. нарікати ’называць’, ’папракаць’, ’скардзіцца’, рус. нарекать ’называць’, ’надзяляць, вызначаць’, ’скардзіцца’, ’абгаворваць’, польск. narzekać ’бедаваць, жаліцца, скардзіцца’, чэш. naříkati ’жаліцца, шкадаваць’ і пад. Гл. рэ́кнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патрыёт ’той, хто любіць сваю радзіму, свой народ’ (ТСБМ). Праз польскую (patriota) ці рус. мову з ням. Patriot, якое з франц. patriote ’сын бацькаўшчыны’ < с.-лац. patriōta < ст.-грэч. πατριώτης ’зямляк, суайчыннік’ (Праабражэнскі, 2, 27; Фасмер, 3, 217; SWO, 1980, 558).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

know all the answers

informal

а) быць ве́льмі до́бра паінфармава́ным

б) мець на ўсё свой адка́з

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

of one’s own

свой, ула́сны

I have nothing of my own — Я нічо́га ня ма́ю свайго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)