knock down

а) зьбіва́ць (з ног), валі́ць

б) разьбіра́ць рэч (для пераво́зкі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Zeugs

n - разм. пагардл.

1) шту́ка, рэч

2) лухта́, абы-што́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фальсіфіка́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. фальсіфікаваць.

2. Падробленая рэч, якая выдаецца за сапраўдную; падробка. Высветлілася, што манускрыпт Макіявелі — фальсіфікацыя. «ЛіМ». // Спец. Змяненне якасці чаго‑н. у горшы бок пры захаванні знешняга выгляду. Фальсіфікацыя жэмчугу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рарытэ́т

(ням. Rarität, ад лац. raritas, -atis = рэдкасць)

рэдкасць, вельмі рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

няве́данне, ‑я, н.

Адсутнасць звестак аб чым‑н.; адсутнасць ведаў у якой‑н. галіне. Самая прыкрая рэч, калі чалавек знаходзіцца ў стане поўнага няведання. Колас. Кухарчык адчуваў, што няведанне чужых моў проста падразае яму крылы ў навуку. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

curiosity [ˌkjʊəriˈɒsəti] n.

1. (about) ціка́ўнасць, дапы́тлівасць; ціка́васць, заціка́ўленасць

2. рэ́дкасць, антыква́рная рэч, рарытэ́т

♦

curio sity killed the cat ≅ ціка́ўнасць да дабра́ не даво́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kettle [ˈketl] n. ча́йнік

♦

another/a different kettle of fish infml зусі́м і́ншая спра́ва/рэч;

a fine/pretty kettle of fish заблы́таная/непрые́мная сітуа́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

importation

[,ɪmpɔrˈteɪʃən]

n.

1) уво́з (тава́раў), імпартава́ньне n.

2) імпартава́ная рэч, і́мпарт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэпазі́т

(лац. depositum = рэч, аддазеная на зберажэнне)

грошы або каштоўныя паперы, якія ўносяцца ў крэдытную ўстанову для захоўвання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

паднашэ́нне, ‑я, н.

Паднесеная рэч, падарунак. Паставілі [званары] карабы ў двары на ганку, і дзяк, як заўсёды, пачаў дзяліць паднашэнні. Лупсякоў. З кожным днём Радзішэўскі заўважаў, што ўсё менш і менш людзей наведвае «храм божы», змяншаюцца дары і паднашэнні. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)