locomotion

[,loʊkəˈmoʊʃən]

n.

рухm., перамяшчэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

губе́рня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Асноўная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Расіі ў розныя часы.

І пайшла пісаць губерня (разм.) — усё прыйшло ў рух, пачаўся перапалох.

|| прым. губе́рнскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адця́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. адцягнуць.

2. Рух, пры якім халодная зброя, бізун і пад. пры ўдары адцягваецца крыху назад (спец.).

Удар з адцяжкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мазо́к, -зка́, мн. -зкі́, -зко́ў, м.

1. Адзін рух пэндзля пры накладанні фарбы, а таксама слой фарбы, накладзены такім спосабам.

2. Слой вадкага выдзялення, нанесены на шкло для мікраскапічнага даследавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэкто́ніка, -і, ДМ -ніцы, ж. (спец.).

1. Раздзел геалогіі, які вывучае структуру зямной кары, яе рух і дэфармацыі.

2. У архітэктуры: тое, што і архітэктоніка.

|| прым. тэктані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фро́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Дваранска-буржуазны рух супраць абсалютызму ў Францыі ў 17 ст.

2. перан. Непрынцыповая апазіцыя, галоўным чынам па матывах асабістага або групавога характару (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

замару́дзіцца, ‑дзіцца; зак.

Стаць больш марудным. Рух войск яшчэ больш замарудзіўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідрагеало́гія, ‑і, ж.

Навука пра паходжанне, рух, уласцівасці і распаўсюджанасць падземных вод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́сцеў, ‑ева.

Які належыць госцю. І машыны госцевы свой сунімаюць рух. Чарнушэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гугено́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гугенотаў. Гугеноцкі рух. Гугеноцкія войны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)