Verbum

аўтахто́ны, -аў, адз. -то́н, -а, м. (кніжн.)

1. Карэнныя, мясцовыя жыхары; абарыгены.

2. Расліны або жывёлы, якія ўзніклі і працягваюць існаваць у дадзенай мясцовасці.

абвя́лы, -ая, -ае.

1. Прывялы, без жыццёвых сокаў (пра расліны).

Абвялая трава.

2. перан. Пазбаўлены сілы, бадзёрасці, здольнасці дзейнічаць, расслаблены.

А. ад слабасці чалавек.

цытро́н, -у, м.

Вечназялёная субтрапічная цытрусавая расліна сямейства рутавых, а таксама падобныя на лімоны жоўтыя ці аранжавыя плады гэтай расліны.

|| прым. цытро́нны, -ая, -ае.

цяні́сты, -ая, -ае.

1. Які дае, утварае цень (пра расліны).

Цяністая вярба.

2. Такі, у якім шмат ценю.

Ц. сад.

|| наз. цяні́стасць, -і, ж.

часно́к, -наку́, м.

Агароднінная расліна сямейства лілейных, а таксама ядомыя цыбуліны гэтай расліны з вострым смакам і рэзкім характэрным пахам.

|| прым. часно́чны, -ая, -ае.

эдэльве́йс, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Горная травяністая расліна, суквецце якой падобна на белую зорку.

2. -а. Кветка гэтай расліны.