рахунко́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і рахункаводчы. Рахунковая кніга. Рахунковы работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́бнік, ‑а, м.

Спецыяліст па рыбалоўству; работнік рыбных промыслаў. Рыбнікі Каспія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

музе́йный музе́йны;

музе́йная ре́дкость музе́йная рэ́дкасць;

музе́йный рабо́тник музе́йны рабо́тнік (музе́йшчык).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

афармі́цель, ‑я, м.

Работнік па афармленню чаго‑н. Афарміцель выстаўкі. Афарміцель спектакля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

журналі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прафесіянальны літаратурны работнік газет, часопісаў, радыё, тэлебачання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камісарыя́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да камісарыята, належыць яму. Камісарыяцкі работнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігнара́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Работнік аптэкі, які робіць копіі руцэнтаў — сігнатуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіліка́тчык, ‑а, м.

Разм.

1. Спецыяліст па сілікатах.

2. Работнік сілікатнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хі́мік, ‑а, м.

1. Спецыяліст у галіне хіміі.

2. Работнік хімічнай прамысловасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verkáufskraft

f -, -kräfte рабо́тнік прыла́ўка, прадаве́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)