ювелі́рны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да вырабаў з каштоўных металаў і камянёў.

Ювелірная майстэрня.

Ювелірныя вырабы.

2. перан. Тонкі, дасканалы, такі, як у ювеліра; умела і старанна апрацаваны.

Ювелірная работа.

Ювелірнае выкананне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небясшко́дны, ‑ая, ‑ае.

Які наносіць некаторую шкоду; даволі шкодны. Небясшкодная работа. Небясшкодныя напіткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесперабо́йны, ‑ая, ‑ае.

Які адбываецца без перабояў, без затрымак; бесперапынны. Бесперабойная работа, сувязь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культма́савы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з абслугоўваннем культурных патрэбнасцей мас; культурна-масавы. Культмасавая работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэстаўра́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэстаўратара, рэстаўрацыі. Рэстаўратарская работа. Рэстаўратарскія тэндэнцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уклада́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да укладальніка. Пасля ўкладальніцкай пачынаецца рэдактарская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утыліза́тарства, ‑а, н.

Работа па ўтылізацыі чаго‑н.; імкненне да утылізацыі чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампіля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Праца, заснаваная на выкарыстанні ўжо вядомых прац і чужых вынікаў без самастойнага даследавання першакрыніц і вывадаў, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

К. чужых думак.

Літаратурная к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здавальня́ючы, -ая, -ае.

1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

З. адказ.

Работа выканана здавальняюча (прысл.).

2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

Здаць экзамен на здавальняюча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ула́сна.

1. пабочн. сл., са словам «кажучы» або без яго. Па сутнасці, на самай справе.

Я, у. кажучы, не чакаў такога.

2. часц. Ва ўласным разуменні слова.

За тэкстам літаратурнага сцэнарыя пачалася ў. рэжысёрская работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)