ábwerfen

* vt

1) скіда́ць, скі́дваць

2) прыво́дзіць, дава́ць прыпло́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

popędzać

незак.

1. падганяць, панукваць; прыспешваць;

2. прыводзіць у рух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пярэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. каму. Выказваць нязгоду з кім-, чым-н., прыводзіць доказ супраць чаго-н.

П. дакладчыку.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чаму. Не адпавядаць, маючы ў сабе супярэчнасць.

Паказанні пярэчаць адно аднаму.

Гэта пярэчыць яго погляду.

|| зак. запярэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць (да 1 знач.).

|| наз. пярэ́чанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прися́га прыся́га, -гі ж.;

принесе́ние прися́ги прынясе́нне прыся́гі (прысяга́нне);

ло́жная прися́га непраўдзі́вая (фальшы́вая) прыся́га;

приводи́ть к прися́ге прыво́дзіць да прыся́гі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пара́дкавацца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; незак.

1. Разм. Прыводзіць што‑н. у парадак, у належны стан. Цётка Марыся доўга тупала яшчэ, адсюль-адтуль паглядаючы ў акно, што выходзіла на браму. Потым пайшла парадкавацца на кухню. Пальчэўскі.

2. Зал. да парадкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікраэвалю́цыя

(ад мікра + эвалюцыя)

эвалюцыйны працэс, які адбываецца ўнутры папуляцый і прыводзіць да дыферэнцыяцыі віду.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

стасава́ць

(польск. stosować, ад ням. stossen)

прыводзіць у адпаведнасць з кім-н., чым-н., прыстасоўваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

systematize, BrE -ise [ˈsɪstəmətaɪz] v. сістэматызава́ць, прыво́дзіць у сістэ́му;

We must systematize our accounts. Мы павінны прывесці нашы рахункі ў сістэму.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ла́давацца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца і ладава́цца, ‑ду́юся, ‑ду́ешся, ‑ду́ецца; заг. ла́дуйся і ладу́йся; незак.

Разм. Рыхтуючыся да чаго‑н., прыводзіць усё ў належны парадак; уладкоўвацца, збірацца. Ладавацца ў дарогу. □ Вячэра ўжо скончылася, матка пайшла да воза ладавацца на ноч. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цытава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., каго-што.

Прыводзіць адкуль‑н. цытату. Ні адзін артыкул, ні адно даследаванне, прысвечаныя Купалу, не абыходзяцца без таго, каб іх аўтары не цытавалі пісьма Горкага. Бярозкін. [Люда:] — Некаторы час ён [Тульба] дужа любіў цытаваць старажытных грэкаў. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)