instánd
[in Stand]:
~ hálten* — трыма́ць у спра́ўнасці;
~ sétzen — рамантава́ць, пра́віць, прыво́дзіць у спра́ўнасць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ачуча́ць ’прыводзіць у стан свядомасці пасля амярцвення’ (Нас.), ачуча́цца, ачу́чывацца ’прыходзіць у прытомнасць’ (Нас.), рус. смал. очуча́ть, ц.-слав. ощущать ’адчуваць’ з ст.-слав. оштоуштати, польск. ocucać ’прыводзіць у прытомнасць’. Гл. ачуціць, параўн. Фасмер, 3, 180; Праабражэнскі, 1, 673 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прачу́ліваць ’прыводзіць да прытомнасці; да ўсведамлення зробленага’ (Нас.). Да чулы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пу́ціць ’прыводзіць у парадак’ (бялын., Мат. Гом.). Да пуць ’лад, парадак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
demoralize
[dɪˈmɔrəlaɪz]
v.t.
1) псава́ць мара́льна, дэмаралізава́ць
2) аслабля́ць дух, запа́л; падрыва́ць дысцыплі́ну
3) прыво́дзіць у замяша́ньне й бязла́д
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
culminate [ˈkʌlmɪneɪt] v. fml (in/with) дасяга́ць найвышэ́йшага пу́нкта; прыво́дзіць (у сваім развіцці) да, завярша́цца;
culminate in total victory/bankruptcy завяршы́цца по́ўнай перамо́гай/банкру́цтвам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
бяльмо́, ‑а; мн. бельмы, ‑аў; н.
1. Белаватая непразрыстая пляма на рагавой абалонцы вока, якая аслабляе зрок або прыводзіць да поўнай слепаты.
2. толькі мн. Разм. груб. Вочы.
•••
Выкаціць (вылупіць) бельмы гл. выкаціць.
(Як) бяльмо на воку — пра таго (тое), хто (што) перашкаджае, раздражняе сваёй прысутнасцю (наяўнасцю).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
п’яні́ць, ‑ніць; незак., каго-што.
Прыводзілі, да стану ап’янення. // Прыводзіць да стану, падобнага ап’яненню. Цёплая майская ноч п’яніла галовы духмяным пахам квецені — сама што цвілі сады. С. Александровіч. Сена было мурожнае, яно абдавала гарачым пахам і трывожна п’яніла. Скрыган. Паветра п’яніла пахамі разапрэлай на сонцы зеляніны. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гарава́ць ’бедаваць, цярпець нястачы’ (БРС, Касп.). Рус. горева́ть, укр. горюва́ти. З іншых слав. моў Махэк₂ (176) прыводзіць чэш. дыял. horovati (гл.). Вытворнае ад зыходнага *gorʼe (гл. гора). Янк. (III) прыводзіць гарава́ць з іншай семантыкай: «працаваць працягла, настойліва» (развіццё такой семантыкі не патрабуе тлумачэння).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адваро́тны, -ая, -ае.
1. Які накіраваны ў супрацьлеглы папярэдняму руху бок.
Адваротнае вярчэнне.
Кінуцца ў а. бок.
2. Які прыводзіць да зыходнага выніку.
А. хімічны працэс.
Адваротнае ператварэнне тавару ў грошы.
3. Супрацьлеглы.
Адыманне ёсць дзеянне, адваротнае складанню.
А. сэнс.
4. Супрацьлеглы вонкаваму, левы бок прадмета.
Распісацца на адваротным баку паштоўкі.
Доказ ад адваротнага (наз.).
◊
Адваротны бок медаля — другі, супрацьлеглы, ценявы, непажаданы, адмоўны бок якой-н. справы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)