śliwka

śliwk|a

ж. сліва (плод);

~i suszone — сушаныя слівы; чарнасліў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zakazany

1. забаронены; забаронны;

zakazany owoc — забаронены плод;

2. мярзотны; паганы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гало́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, мн. -і, -ло́вак, ж.

1. гл. галава.

2. Шарападобны плод або прадаўгаватае суквецце раслін.

Г. канюшыны.

Г. лёну.

3. толькі мн. Пярэдняя частка саней.

Пакласці мяшок у галоўкі.

4. толькі мн. Пярэдняя частка ботаў, якая пакрывае пальцы і верхнюю частку ступні.

Паставіць у ботах новыя галоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзі́чка ж., сад.

1. дичо́к м.; (о взрослом дереве — ещё) ди́кая я́блоня (гру́ша и т.п.);

2. плод ди́кого де́рева

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

інжы́р м

1. (плод) Féige f -, -n;

2. (дрэва) Féigenbaum m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

алі́ва​II ж бат Olíve [-və] f -, -n (плод); Olívenbaum [-vən-] m -(e)s, -bäume (дрэва)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

смако́ўніца ж бат

1. (плод) Féige f -, -n;

2. (дрэва) Féigenbaum m -s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гарбу́з, ‑а, м.

1. Агародная расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом.

2. Буйны круглы або авальны плод гэтай расліны. Маці ў сенцах рэзала нажом гарбузы. Гамолка.

3. Страва з гэтага плода. Наварыць гарбуза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пуці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Сорт яблыні, якая дае зялёныя кісла-салодкія яблыкі.

2. Плод гэтай яблыні. [Дзядзька Юстын] частуе мяне яблыкамі — ядранай сакавітай пуцінкай са свайго прысядзібнага саду. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бэ́блах ’недаразвіты плод’; перан. ’дзіця’ (Клім.). Мабыць, з польск. (параўн. bębełuch > bąbel, bębel, bąbelek і г. д. ’бурбалка; бубен; дзіця’; Варш. сл., 1, 108, 140).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)