Му́тар ’клопаты; цяжкая, непрыемная праца’ (Нас.). Да мы́та (гл.) ’плата, пошліна’ і ад яго рус. мы́та́рь > мы́тарство, мыта́рить ’мучыць, мардаваць, марыць, пакутаваць’. Аб пераходзе ы > у гл. Карскі, 1, 237–239.

Мута́р ’падманшчык, ілгун’ (бяроз., Шатал.). Да муці́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ulgowy

ulgow|y

(і)льготны;

opłata ~a — (і)льготная плата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uposażenie

н.

1. забеспячэнне;

uposażenie służbowe — заработная плата;

2. экіпіроўка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ардына́рыя ’пачасавая плата натурай’ (БРС), параўн. больш асвоеную форму андынарыя (гл.). З польск. ordynaria ’тс’ < лац. ordinarius (мн. л. ordinaria) ’звычайны, адпаведны да пэўнага парадку’. З гэтага ж лацінскага слова ардына́рны ’звычайны, просты’ (магчыма, праз польскую мову). Фасмер, 3, 156.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

danger [ˈdeɪndʒə] n. небяспе́ка;

danger! aсцяро́жна!;

in danger у небяспе́цы;

out of danger па-за небяспе́кай;

danger money пла́та (надба́ўка) за небяспе́чную пра́цу;

the danger zone небяспе́чная зо́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ако́рдны

(ад іт. accordo = згода, сугучнасць)

які выконваецца паводле дагавору, здзельны;

а-ая аплата — плата, якая ўстанаўліваецца не за адпрацаваны час, а за аб’ём выкананай работы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

право́з м. камерц. Transpórt m -(e)s, -e, Beförderung f -;

пла́та за право́з Fráchtgeld n -(e)s, Fráchtkosten pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

палу́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Заработная плата. Аляксей адвёў Сонцава ў бярэзнік і, павярнуўшыся спіной да танкаў, выняў з кішэні камбінезона пачак чырвонцаў, амаль усю сваю месячную палучку. Мележ. [Сяргей] ужо дарослы. Прыносіць дадому палучку. Гроднеў. // Атрыманне зарплаты. Надышла палучка. Усёй брыгадай накіраваліся ў памяшканне касы на двор. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ру́га ’паша для жывёлы’ (Нік. Очерки), ст.-бел. руга ’царкоўнае ўгоддзе’ (Станг, Urkundensprache, 145). Стараж.-рус. руга ’плата; царкоўная маёмасць’, укр. ру́га ’царкоўная зямля, прызначаная на ўтрыманне святарства’. Запазычана з с.-грэч. ρόγα ’salarium’, вытворнага ад лац. rogāre (Міклашыч, 282; Фасмер, 3, 512).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Beríchtigung

f -, -en

1) выпраўле́нне, папра́ўка; абвяржэ́нне

2) фін. пла́та

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)